റോസാപ്പൂവ് ചോദിച്ചു ;
“ഈ ലോകം ഇത്രയും ശബ്ദമോ?
കുരുന്നുകളുടെ ചിരി എവിടെ?”
കാറ്റ് മറുപടി പറഞ്ഞു —
“ചിരികൾ ഇപ്പോഴുമുണ്ട്,
ചാച്ചാജിയുടെ ഹൃദയത്തിൽ.”
അയാൾ നടന്നു പോകുമ്പോൾ
മധുരം വീഥിയൊരുക്കുന്നു,
വിരലുകളിൽ പുഞ്ചിരി വിതറുന്നു,
ഒരു ലോകം പുനർജനിക്കുന്നു.
കുട്ടികളുടെ കണ്ണുകളിൽ പ്രതീക്ഷ തിളങ്ങുന്നു.
ഓരോ കുട്ടിയും,
ആ തോട്ടത്തിലെ മുളയാണ്.
കാറ്റ് വന്നാൽ, അയാൾ കൈ നീട്ടി
സ്നേഹത്തിന്റെ തണൽ പകരുന്നു.
പാഠം, കളി, കരുണ 
മൂന്നു വരികളാൽ എഴുതിയ
മനോഹര കവിത.
ചാച്ചാജി,
അങ്ങ് മനുഷ്യനല്ല,
നീ ഒരു റോസാപ്പൂവാണ്.
കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ
വിരിയുന്ന അനന്ത സ്നേഹത്തിന്റെ നിറം.