അകലെ യേതോ
വരവും കാത്തു
മിഴിയൂന്നി പ്രതീക്ഷയുടെ
പ്രഭാകിരണവുമായി
ഒരു വൃദ്ധ മാനസം
മൗനമായി തേങ്ങുന്നു.
ഹൃദയ താളങ്ങളൊക്കെയും
സ്നേഹമാം മണിവീണയില്
അറിയാതെ ശ്രുതി
മീട്ടി അകന്നുപോയി.
പ്രിയമാര്ന്ന മാനസങ്ങള് നിര്ദ്ദയം
തിരസ്ക്കരിക്കപ്പെടും മ്പോള്.
നോവുന്നു ആ വൃദ്ധ
മാനസങ്ങള്.
സ്വന്തമായതൊക്കെയും
നിനച്ചിരിക്കാതെ
നഷ്ട്ട മാവുമ്പോള് അറിയാതെങ്കിലും
മനം വിതു മ്പിപോയി.
അവഗണനയുടെ
തീരാ വ്യഥയും പേറി
കഴിച്ചുകൂ ട്ടുന്നു
ശിഷ്ട ജീവിതം.
പിന്നെയും പ്രിയര്ക്കായി
സ്നേഹം നിറച്ച്
കരുതല് കരുതി
കാത്തിരിക്കുന്നു വീണ്ടും
മക്കള്ക്കായി.
പരിഭവങ്ങളില്ലാതെ
പരാതികളില്ലാതെ.