പാറമേല് ഭഗവതിനടയില്
എണ്ണത്തിരിയില് ചമഞ്ഞു നില്ക്കും
കറുത്ത അഴകി കല്വിളക്ക് ഞാന്
കാലമേ നിന്നെ കടക്കണ്ണാല് കാണുന്നു
പുലര്ക്കാലേയും മൂവന്തിയും
എണ്ണത്തിരിയായ്
നിന് മുന്നില് നിത്യം കത്തിയമരും
എന് മാനസം അറിയുന്നുവോ
പൊന്പുലരി പുണരുന്നു മൃദുവായ്
മേനിയില്
ഇളം വെയില് ഉച്ചയിലേയ്ക്കുതിച്ചുയരും
നേരം
ആദിത്യന്നെന്നുടല് പൊള്ളിച്ചു പുല്കുന്നു
പിടയുന്നു മിഴിനിറയുന്നു നിയാം തണലിന്
സ്നേഹമാം തൈലത്തിന് തഴുകലില് തിരി
കരിമഷിയായ് എന്നില് വീണലിഞ്ഞ് അടയാളമൊരുക്കുന്നു നിന്നെ
കാലമേ നിന്നോളമായുസ്സ് എന്തിനു
നല്കി എനിയ്ക്കായ്
കാത്തിരിപ്പിന് ദൈര്ഘ്യവും ഏറിടുന്നു.