കാവ്യമേ ചേലെഴും സങ്കല്പ ശില്പമേ
നിന് ദിവ്യഭാവനപ്രതീകമല്ലോ
സ്നിഗ്ദമാം നന്മ പ്രകാശം വീശുന്ന
ശുദ്ധമാം ജീവല് പ്രഭാവമല്ലോ!
ശാര്ദൂലവിക്രീഡിതം, ശ്ശഥകാകളി
കാകളിയും കേക, മഞ്ജരിയും
ചിട്ടയായ് വൃത്തങ്ങളൊന്നില് മനോഹരീ
മുഗ്ദമായ് നിന്നെ ചമച്ചിതല്ലോ!
നിന് അലങ്കാരമാം വസ്ത്രങ്ങള് ഉല്ലേഖം
ഉത്പ്രേക്ഷ, സാദൃശ്യം*, രൂപകമാം
ദിവ്യമായ് നീ അവയൊന്നണിഞ്ഞീടുകില്
കാവ്യ ദേവീ എത്ര സുന്ദരി നീ!
തിക്തമാം ജീവിതം നല്കും അനുഭവം
ശക്തമാം ഭാവനയില് പകര്ത്തി
നര്മ്മം, വിജ്ഞാനവും സാരോപദേശവും
ചെമ്മെ നല്കുന്ന നിന് നന്മ ശ്രേഷ്ഠം!
പദ്യങ്ങളേ മണിമുത്തുകളോ നിങ്ങള്
ഹൃദ്യമാം നാദ പ്രവാഹങ്ങളോ;
വര്ണ്ണങ്ങളില് തെളിയും മഴവില്ലിതോ
വര്ണ്ണനീയം നവ പുഷ്പങ്ങളോ!
കാവ്യമോ ദേവതേനീ മറഞ്ഞീടുകില്
അനുപദം ഈ ജിവിതം വിരസം;
ഒളി വിതറീടുന്നൊരരുണോദയം പോല്
തെളിയുമോ ദേവീ നീ എന് മനസ്സില്!
* സാദൃശ്യം= ഉപമ