മനുഷ്യന് അപ്പം കൊണ്ടു മാത്രമല്ല ജീവിക്കുന്നത് എന്ന് യേശുക്രിസ്തു
പറഞ്ഞതായി ബൈബിളില് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, വായില്
നിന്നു വരുന്ന വചനങ്ങള് കൊണ്ടു മാത്രം വയറിനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താന്
കഴിയുമോ? ഇക്കാര്യത്തില് ദോഷൈകദൃക്കുകള് പോലും മൗനം പാലിച്ചേക്കും.
കാരണം, വിശപ്പിന്റെ ശമനത്തിനു വേണ്ടിയാണ് പ്രാകൃതമനുഷ്യന്
യുദ്ധത്തിനു പോലും തയ്യാറായത്. ആ നിലയില് നോക്കിയാല്
മനുഷ്യനുണ്ടായ കാലം മുതല്ക്കേ ശാപ്പാടിനു വേണ്ടിയാണ്
ജീവിക്കുന്നത്. ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാല് അറിയാം, മരുഭൂമിയില് അലഞ്ഞു
തിരിഞ്ഞ ഇസ്രായേലിയര്ക്ക് മന്ന ലഭിച്ചപ്പോഴാണ് അവര്
അടങ്ങിയത്.
അങ്ങനെ-കോണ്ഫറന്സാവട്ടെ, പിക്നിക്കാവട്ടെ,
ഫാമിലി നൈറ്റ് തുടങ്ങി എന്തുമാവട്ടെ, ഏതൊരു കൂട്ടായ്മയിലും
സമയാസമയത്ത് വായില് വയ്ക്കാവുന്ന ഭക്ഷണം കൊടുത്തു
കൊണ്ടേയിരിക്കണം. സമയാസമയങ്ങള് എന്നു പറയുന്നതിലും കാര്യമുണ്ട്.
മനുഷ്യന് മൂന്നു നേരം ഭക്ഷണം കഴിക്കുമെന്നതാണ് സാമാന്യ തത്വം. നാലും
അഞ്ചും നേരം കഴിക്കുന്നവരും കാണും. ഒരു നേരം ഒരു വറ്റു
കഴിക്കുന്നവരുമുണ്ടാകും. നേരത്തെ പറഞ്ഞ കോണ്ഫറന്സിലും മറ്റും
മൂന്നിനു പകരം നാലു നേരം മൃഷ്ടാന്നം ശാപ്പാട് കൊടുത്തു നോക്കൂ.
കഴിച്ച് കഴിച്ച് ഊപ്പാട് വന്നു പൊതുജനം പറയും കോണ്ഫറന്സ്
കെങ്കേമമായിരുന്നുവെന്ന്. ഈയൊരു പരമമായ സത്യം മനസ്സിലാക്കുവാനും
അതനുസരിച്ച് പ്രവര്ത്തിക്കാനും മനുഷ്യന് എന്തേ
മടിക്കുന്നുവെന്നാണ് ഇപ്പോള് ചിന്തിക്കുന്നത്.
ഒരു പത്തു
പതിനഞ്ചു കൊല്ലം മുന്പ് അമേരിക്കയിലെ മലയാളി ആരാധനാലയങ്ങളില്
ക്രമമായി ഫുള് പ്ലെഡ്ജ്ഡ് ഭക്ഷണം എന്ന പരിപാടിയേ ഇല്ലായിരുന്നു.
(ചിലയിടത്ത് ചില വിട്ടുവീഴ്ചകളുണ്ടായിരുന്നുവെന്നത്
മറക്കുന്നില്ല.) ഇപ്പോഴത്തെ സ്ഥിതി എന്താണ്? ഞായറാഴ്ച പള്ളിയില്
പോയാല് മൃഷ്ടാന്ന ഭോജനം. ചിലവോ- തളികയില് ഒരു ഡോളര് നേര്ച്ച കാഴ്ച
മാത്രം. അന്നവിചാരം മുന്ന വിചാരം എന്നാണല്ലോ ചൊല്ല്.
വളരെ
ഭംഗിയായും നല്ല കോര്ഡിനേഷനോടും കൂടി ഗംഭീരമായി നടന്ന ഫോമയുടെ
മയാമി കണ്വന്ഷനിലും ശാപ്പാട് ഒരു സംഭവമായി എന്നു വേണം പറയാന്. ഈ
കണ്വന്ഷന്റെ എടുത്തു പറയാവുന്ന രണ്ട് നെഗറ്റീവ്
കാര്യങ്ങളെടുത്താല്- ഒന്ന്, ഭക്ഷണവും രണ്ട്, ഇലക്ഷന്
പ്രചാരണത്തിന്റെ അതിപ്രസരവുമാണെന്ന് പരിപാടിയില് പങ്കെടുത്ത
ആര്ക്കും തോന്നി പോകും. രണ്ടാമത്തേത് സാക്ഷാല് ഒടേത്തമ്പുരാനു പോലും
ഒന്നും ചെയ്യാന് പറ്റുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല. കാരണം, ഒരു ജനാധിപത്യ
പ്രക്രിയയില് ഇതൊക്കെ സാധാരണമാണെന്നു വേണം കരുതാന്. എന്നാല്
പോലും, പറയാതെ വയ്യ സുഹൃത്തുക്കളെ ഏതെങ്കിലും വിധത്തില് ഇതൊക്കെ
കുറച്ച് നിയന്ത്രിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇനി ഒന്നാമത്തെ
കാരണത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകാം- ശാപ്പാട് എന്ന പരിപാടി. (അതു
പറയാനാണല്ലോ ഇതത്രയും പറഞ്ഞു വച്ചത്).
മയാമിയുടെ
ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വേനല്ക്കാലം. കണ്വന്ഷന് നടമാടുന്ന ബീച്ച്
റിസോര്ട്ടിന്റെ അകത്തളങ്ങളിലെ കന്നിദിവസം. ഡിന്നറിന് പാസ്റ്റ
എന്ന പേരില് ജങ്ക് ഫുഡിനെ ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്ന എന്തോ ഒന്ന്. വായിലേക്ക്
വച്ചപ്പോള് മയാമി ഭക്ഷണസംസ്ക്കാരത്തെക്കുറിച്ച് ഓര്ത്ത് അറിയാതെ
ഈശ്വരനെ വിളിച്ചു പോയി. ആദ്യ ദിവസം ചെറിയ സ്പെല്ലിങ് മിസ്റ്റൈക്ക്
പറ്റിയതാവുമെന്നു സ്വയം ആശ്വസിച്ച് രണ്ടാമത്തെ ദിവസത്തേക്ക് സൈന്
ഓണ് ചെയ്തപ്പോള് പട പേടിച്ച് പന്തളത്ത് ചെന്നപ്പോള് പന്തളം ബാലന്റെ
ഗാനമേള എന്നതു പോലെയായി. ധിം തരികിട തോം. പാത്രത്തിലേക്ക് ഇട്ടു
കിട്ടിയത് ഉളുമ്പുള്ള ഒരു മീന് കൊണ്ടുണ്ടാക്കി ഏതോ ഒരു വിഭവം.
കഴിച്ചെന്നും കഴിച്ചില്ലെന്നു വരുത്തി. കാത്തിരുപ്പായിരുന്നു,
മൂന്നാമത്തെ ദിവസത്തേക്ക്. അതിനിടയില് പലതവണ അറിയിപ്പ് വന്നു,
ഭക്ഷണം നല്ല നിലവാരത്തിലേക്ക് എത്തിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടെന്നും
ആരും നിരാശപ്പെടെതരുതെന്നും. ബാങ്ക്വിറ്റ് ഡിന്നറായിരുന്നു
സ്പെഷ്യലായി ഒരുക്കിയിരുന്നത്. റബര് പോലെയുള്ള ചിക്കന്
അല്ലെങ്കില് സ്റ്റേക്ക്. ഇതു കഴിക്കാനാണോ മയാമിയിലേക്ക് വിമാനം
കയറിയതെന്ന് ഒരു നിമിഷം ഓര്ത്തു പോയി. ഇത് എന്റെ മാത്രം
സ്ഥിതിയായിരുന്നില്ല. പല റീജിയണില് നിന്ന് സ്റ്റാര് ഹോട്ടലില്
ഭക്ഷണത്തിനു താമസത്തിനുമെത്തിയ എല്ലാവര്ക്കും തഥൈവ
!
രാവിലത്തെ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് ഏതൊരു മോട്ടലിലും
കിട്ടുന്നതിനോടു തത്തുല്യം. കുഴപ്പമുണ്ടോയെന്നു ചോദിച്ചാല്
ഒട്ടുമില്ല. പക്ഷെ, ഉണ്ട് താനും. ഇതു പോലൊരു കോണ്ഫറന്സില് ഇതു
പോലൊരു സ്റ്റാര് ഹോട്ടലില് നിന്നും ഇതൊന്നുമല്ലല്ലോ
പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. ഉച്ചയ്ക്കോ ശാപ്പാട് നഹി ഹേ. പൊരിവെയിലത്ത്
ഹോട്ടലിനു പുറത്തിറങ്ങി നടന്നാല് ചില ഡെലികളില് നിന്നും കിട്ടിയത്
അകത്താക്കേണ്ടി വന്നു. വിശപ്പ് ശമിപ്പിക്കാന് വേറെ
മാര്ഗ്ഗമില്ലല്ലോ. ഹോട്ടല് റസ്റ്ററന്റിലെ കഴുത്തറുപ്പന്
ബില്ലിനേക്കാളും വായില് വയ്ക്കാനാവാത്ത അരുചിയേക്കാളും എത്രയോ
ബെറ്റര്. മിനിമം ശാപ്പാടിന് 15 ഡോളര്. അതും ഏതാണ്ട് ഒരു വക. കാര് റെന്റ്
ചെയ്തിരുന്ന ചില ഭാഗ്യവാന്മാര് വണ്ടിയെടുത്തു പോയി ഇന്ത്യന്
ഭക്ഷണം കഴിച്ചു വന്നു.
ബാങ്ക്വറ്റിന് ഒരു മിനിമം നിലവാരം
ഇല്ലാതെ പോയതായിരുന്നു ഏറെ ഖേദകരം. സേര്വ് ചെയ്ത വെയിറ്റര്മാര്
ആര്ക്കോ വേണ്ടി ഓക്കാനിക്കുന്നതു പോലെ തോന്നിച്ചു. ശമ്പളം കൊടുക്കാത്ത
മാനേജ്മെന്റിനോടു പക വീട്ടുന്നതു പോലെ. ഗ്ലാസ്സില് ഒഴിച്ചു വച്ച
വെള്ളം തീര്ന്ന് വീണ്ടും വെള്ളത്തിനായി കേണപ്പോള് ദൂരെ ഭിത്തിയുടെ
അടുത്തു വച്ച കൂളര് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് പോയി എടുക്കാന് പറയുന്നത്
എന്ത് മാന്യതയാണാവോ? അതിഥി ദേവോ ഭവ എന്ന നിലയില് ഭക്ഷണം
വിളമ്പുന്നവര് പെരുമാറണമെന്നാണ് ലോക നിയമം. ഇവിടെ പേര്
ബാങ്ക്വറ്റ് ഡിന്നര്- ഒരു കപ്പ് കാപ്പി ഇല്ലായിരുന്നുവെന്നതാണ്
സത്യം. മേശപ്പുറത്തിരുന്ന ബ്രെഡ് എടുത്തു ഒരാള്ക്കിട്ട്
എറിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കില് അയാളുടെ ശവം നിലത്തു വീണേനെ.
പ്ലേറ്റിലുണ്ടായിരുന്ന ചിക്കനോ ബീഫോ കഴിക്കണമെങ്കില് ഒരു മിനിമം
എരിവ് ആവശ്യമായിരുന്നു. മേശപ്പുറത്തിരുന്ന കുരുമുളക്
പാത്രത്തിന്റെ മൂടി മാറ്റി കുടഞ്ഞിട്ടിട്ടും പ്രയോജനമുണ്ടായില്ല.
അങ്ങനെ ഇച്ചിര ഹോട്ട് സോസ് ചോദിച്ചപ്പോള് അതിനുള്ള ഓപ്ഷന്
ഇല്ലായെന്ന് വടിയെടുത്ത് അടിക്കാതെ എന്നാല് അടിക്കാനുള്ള
ഭാവത്തില് വെയിറ്റര് പറഞ്ഞപ്പോള് ശരിക്കും നാണിച്ചു
പോയി.
ടേബിള് നമ്പര് പ്രകാരം ഇരിക്കണമെന്നു
അറിയിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അത് ഓകെ. ആ രീതിയിലാണ് കാര്യങ്ങള് പ്ലാന്
ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കില് അത് ഓകെ. ടിക്കറ്റില് പക്ഷേ ടേബിള്
നമ്പറില്ലായിരുന്നു. ജൂണ് 30 വരെ രജിസ്റ്റര് ചെയ്തവര്ക്ക് മാത്രമേ
നമ്പര് അലോട്ട് ചെയ്തിട്ടുള്ളു എന്ന വിശദീകരണവും ഓകെ.
ടിക്കറ്റില് നമ്പറുള്ളവര് നമ്പര് ഉള്ള ടേബിളില് ഇരിക്കണമെന്ന്
അറിയിപ്പ് ഉണ്ടായി. ടിക്കറ്റില് നമ്പറില്ലാത്തവര്ക്ക്
നമ്പറില്ലാത്ത ഏതു ടേബിളില് വേണമെങ്കില് ആസനസ്ഥരാവാമെന്നും
അറിയിപ്പ് ഉണ്ടായി. അങ്ങനെ നമ്പരില്ലാത്ത ഒരു ടേബിള് കണ്ടുപിടിച്ച്
ഇരുന്നു. അപ്പോഴതാ രണ്ടു വെയിറ്റര്മാര് എന്തോ അവിവേകം ചെയ്തവനെ
തൂക്കിയെടുത്തെറിയാന് എന്നതു പോലെ ഓടി വന്നു ഇരുന്ന ടേബിളില് നമ്പര്
കൊണ്ടു വെക്കുന്നു. അതും ഓകെ. സ്ഥലം മാറി, നമ്പര് ഇല്ലാത്ത വേറൊരു ടേബിള്
കണ്ടു പിടിച്ച് വീണ്ടുമിരുന്നു. രണ്ടു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞില്ല, അവിടെയും
വന്നു നമ്പര് വെയ്ക്കാന്. ഇത് എന്തൊരു പരിപാടിയാണെന്നു മനസ്സില്
പ്രാകി. മൂന്നാമത് വേറൊരു നമ്പര് ഇല്ലാത്ത ടേബിള് കണ്ടു പിടിച്ച്
ഇരുന്നു. മൂന്ന് മിനിറ്റ് കഷ്ടിയായി കാണും, അവിടെയുമെത്തി
യമകിങ്കരന്മാരെ പോലെ രണ്ടു വെയിറ്റര്മാര്. അവരെ കഴുത്തു ഞെരിച്ചു
കൊല്ലാതിരുന്നത് പൂര്വ്വ ജന്മത്തില് ആരോ ചെയ്ത സുകൃതം. ഭാഗ്യത്തിന്
എന്റയോ അവരുടെയോ.. അപ്പോഴതാ കോരിത്തരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു
അനൗണ്സ്മെന്റ് വന്നു. ""കൈയ്യൂക്കുള്ളവന് കാര്യക്കാര് എന്ന
രീതിയില് നമ്പര് നോക്കാതെയും ഞങ്ങള് പറഞ്ഞതു കേള്ക്കാതെയും
ഇരുന്നവര് ഇനി നിങ്ങള് എവിടെയാണോ ഇരിക്കുന്നത് അവിടെ തന്നെ
ഇരുന്നു കൊള്ളുക. ഞങ്ങളായിട്ട് ഇനി ആരെയും മാറ്റുന്നില്ല.'' ഇത് ഒരു
അഞ്ചു മിനിറ്റ് മുന്നേ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഈ കസേരകളിയുടെ
ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ എന്നോര്ത്തു പോയി.
ചിലരുടെ
ടേബിളില് ബ്രെഡ് പോലുമെത്താന് രണ്ടു രണ്ടര മണിക്കൂര് എടുത്തു.
ഭക്ഷണത്തിന്റെ, പ്രത്യേകിച്ച് ബാങ്ക്വറ്റ് ക്രമീകരണം പാളി പോയതിന്റെ
ഉത്തരവാദിത്തം, ഭാരവാഹികളുടെ മേല് കെട്ടിവയ്ക്കുന്നത്, ശരിയല്ലെന്ന്
മാത്രമല്ല ഹോട്ടലുകാരുടെ വീഴ്ചയായോ താഴ്ചയായോ കാണേണ്ടതാണ്. പ്രസിഡന്റ്
അത് വ്യക്തമാക്കുകയും ചെയ്തു. "6 മാസം മുന്പേ മുന്കൂര് പണം കൊടുത്തിട്ടും
സംഭവിച്ചത് ഇതാണ്.' ഇതെല്ലാം ഞാന് തന്നെ പറയുന്നതല്ല. എല്ലാം കണ്ടും
കേട്ടും സാക്ഷിയായി ഫോമയുടെ വിശിഷ്ട അതിഥി സുരാജ് വെഞ്ഞാറമ്മൂട്
മുതല് പല ഭാരവാഹികള് വരെ പറഞ്ഞു കേട്ടതാണ്.
നല്ല രുചികരമായ
ഭക്ഷണം നല്കിയിരുന്നുവെങ്കില് ഈ കണ്വന്ഷന് വേറൊരു മാനം
വന്നേനെയെന്ന് ഉറപ്പ്. ബാക്കി എല്ലാം ഓകെ യാണെങ്കിലും ഭക്ഷണം
ചീറ്റിപ്പോയാല് പിന്നെ എന്തുണ്ടായിട്ടെന്ത്?. എല്ലാ കണ്വന്ഷന്
നടത്തിപ്പുകാര്ക്കും ഇതൊരു പാഠമായിരിക്കട്ടെ! അടുത്ത
കണ്വന്ഷന്റെ സാരഥ്യം ഏറ്റെടുത്തു കൊണ്ട് പുതിയ പ്രസിഡന്റും
സെക്രട്ടറിയും ആവര്ത്തിച്ചു പറഞ്ഞതും മറ്റൊന്നല്ല. ചിക്കാഗോയിലേക്ക്
വരൂ, അവിടുത്തെ ഭക്ഷണത്തിന്റെ മേന്മ ആസ്വദിക്കൂ.. എന്നാണ്. അവരു
പറഞ്ഞത് വെറുതെയാവില്ലെന്നു മാത്രം ആശിക്കട്ടെ.