ഭാഷ മൃതമായികൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് പറയുന്നതും ഞാനും നിങ്ങളും ദിവസവും മരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് പറയുന്നതും തുല്യമാണ്.  മനുഷ്യന്റെ ബാഹ്യചർമ്മം ഓരോ ദിവസവും കൊഴിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും. പുതിയ കോശങ്ങൾ മൃതമായ കോശങ്ങളെ പുനസ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു  എന്ന് പറഞ്ഞതുപോലെ മലയാള ഭാഷ പുനസ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു അല്ലെങ്കിൽ പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നു. പക്ഷെ ആ പ്രക്രിയ അതിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ ആതാമാവിൽ നിന്ന് വിട്ടു നിന്നുകൊണ്ടല്ല. ആത്മാവ് ഇല്ല എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവരെ സംബന്ധിച്ച് ഭാഷ മൃതം തന്നെ.  നമ്മളുടെ പൂർവ്വികർ ഭാഷയുടെയും സാഹിത്യത്തിന്റെയും ചേതനയിൽ ഊന്നി നിന്ന്  ഭാഷയുടെ വളർച്ചക്ക് വഴിതെളിച്ചപ്പോൾ,  ആധുനികതയുടെയും  അത്യന്താധുനികതയുടെയും പേരും പറഞ്ഞു ഒരു കൂട്ടം അമേരിക്കൻ മലയാളികൾ ഭാഷയെ കാടു കയറ്റുകയാണ്. മലയാള ഭാഷയുടെ  ചരിത്രം നോക്കിയാൽ  ഏ. ഡി 800 -നടുത്തുവരെ കേരളം തമിഴകത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായിരുന്നു എന്നും  മലയാളത്തിനു ദ്രാവിഡന്മാരുമായി ബന്ധം ഉണ്ടെന്നും മനസിലാക്കാൻ കഴിയും.  തമിഴ് സംസ്കൃതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മലയാള ഭാഷ പരിഷ്കരിക്കപ്പെട്ടെങ്കിലും   മലയാളത്തിലെ നല്ല ശതമാനം വാക്കുകളും സംസ്കൃതത്തിൽ നിന്ന് ഉരുതിരിഞ്ഞു വരുന്നു. കുന്ഞൻ നമ്പ്യാർക്ക് ശേഷം  മലയാള ഭാഷയുടെ സുവർണ്ണ കാലഘട്ടം എന്ന് പറയുന്നത്,രാജരാജവർമ്മ (1895 ലെ മലയവിലാസം ) വി സി ബാലക്രിഷനപ്പണിക്കരുടെ വിലാപം, വിശ്വരൂപവുമൊക്കെ ഭാവോൽക്ക്ർഷത്തിലെക്കുള്ള ആധുനിക മലയാളകവിതയുടെ ആദ്യത്തെ കാലവയ്പാണ്.  കുമാരനാശാൻ, വള്ളത്തോൾ, ഉള്ളൂർ, തുടങ്ങിയവരുടെ വിശിഷ്ടസംഭാവനകൾ ആധുനിക മലയാള കവിതക്ക് ഗംഭീര്യം നേടികൊടുത്ത്. കെ. പി കറുപ്പൻ, നാലപ്പാട്ട് നാരായണമേനോൻ, കുറ്റിപ്പുറത്ത് കേശവൻനായർ, പള്ളത്ത് രാമൻ, എം ആർ കൃഷണവാര്യർ, കെ എം പണിക്കർ തുടങ്ങിയവർ എല്ലാം ഒരുവിധത്തിൽ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു വിധത്തിൽ സ്മരണീയരാണ്. ആശാനും വള്ളത്തോളിനും ശേഷം കവിതയിൽ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടേണ്ട ചലനങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയവരാണ് ഇടപ്പള്ളി രാഘവൻപ്പിള്ളയും ചങ്ങപ്പുഴകൃഷ്ണപ്പിള്ളയും. മലയാള നോവൽ പ്രസ്ഥാനത്തിന് അടിസ്ഥാനം ഇട്ടതു  അപ്പു നെടുങ്ങാടിയുടെ കുന്ദലതയും, ഓ ചന്തുമേനോന്റെ ഇന്ദുലേഖയും.  ഭാഷയോട് സ്നേഹവും ആത്മാർത്തയും പുലർത്തിയിരുന്നവർ ഭാഷയുടെ വ്യാകരണങ്ങളും, കവിതകളിൽ വൃത്തങ്ങളും ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കി വളരെ അച്ചടക്കത്തോടെ ഭാഷയെ വളർത്തികൊണ്ടുവന്നു.  ഭാഷയെ മൃതമാക്കാതെ, ജനതികമായ മാറ്റം വരുത്താതെ പരിഷ്ക്കരിക്കുകയായിരുന്നു.  പക്ഷേ ഇന്നത്തെ സ്ഥിതി അതല്ല. അടിസ്ഥാനങ്ങൾ ഇളകിപ്പോയാൽ ആർക്ക് ഇവിടെ നിലനില്ക്കാൻ കഴിയും എന്ന് ചോദിച്ചതുപോലെ , അടിസ്ഥാനങ്ങളെ ഇളക്കി, കവിതഥയും കഥാകവിതയും ഒക്കെ സൃഷ്ടിക്കുമ്പോൾ മലയാള ഭാഷ പരിഷ്ക്കരിക്കപ്പെടുന്നില്ല മൃതമാക്കപ്പെടുകായാണ്.  ഭാഷയുടെ ചരിത്രം അറിയാവുന്നവരും, ഭാഷ അറിയാവുന്നവരും, ഭാഷയുടെ പാരമ്പര്യങ്ങളെ അവഗണിച്ചു പുതിയ പന്ഥാവിലേക്ക് തിരിച്ചു വിടാൻ ശ്രമിക്കുനത് വേദനാജനകം തന്നെ .  മലയാളഭാഷ ഇപ്പോൾ കടന്നു പോയ്ക്കൊണ്ടി രിക്കുന്നത് 'കഷ്ടകാലത്തിലൂടെയാണ്.   ഭാഷയോട് കൂറുള്ള എഴുത്തുകാർ ഇല്ലാതെയായിരിക്കുന്നു. അമേരിക്കയിൽ എഴുത്ത് എന്ന് പറയുന്നത് സ്വന്തം പേരിനോട് കവി എന്നോ നോവലിസ്റ്റ് എന്നോ ഒരു പേര് ചേർത്ത് ഒരു സത്വം അല്ലെങ്കിൽ അനന്യത സൃഷ്ടിക്കുക എന്നതിൽ കവിഞ്ഞൊന്നും ഇല്ല.  അമേരിക്കയിൽ നിലവിലുള്ള 'വ്യക്തിത്വം നഷ്ടപ്പെടലിൽ' നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ഒരു ഉപാധിയായി പലരും കവി കഥാ കൃത്ത് എന്നൊക്കെയുള്ള പേര് പലതരത്തില്ലുള്ള ഗൂഡ പദ്ധതികളിലൂടെ കരസ്ഥമാക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ അത് കണ്ട് നില്ക്കാനവില്ല.  അത്തരക്കാരുടെ മനസിനിറെ അടിത്തട്ടിൽ കട്ടപിടിച്ചിരിക്കുന്ന അവരുടെ നിഗൂഡ ലക്ഷ്യങ്ങളെ ഏതു വിധേനെയും പുറത്തു കൊണ്ട്വരേണ്ടത്, വായനക്കാർ എന്ന് അഭിമാനത്തോടെ പറയുന്നവരുടെ ഉത്തരവാദിത്വമാണ്    വായനക്കാരൻ പ്രതികരിച്ചാൽ അവനെ അമേദ്യം കൂട്ടി കുഴച്ച് സദ്യകൊടുത്തും കടന്നൽ കൂട്ടത്തെ ഇളക്കി വിട്ട് കടിപ്പിച്ചും  അടിച്ചമർത്തും എന്ന് പറയുന്നവരാണോ മലയാള ഭാഷയെ വളർത്തുന്നവർ. ഇത്തരക്കാരുടെ , അഹങ്കാരത്തിന്റെ മുഷ്ക്കിന് നേരെ പ്രതികരിക്കാൻ പാടില്ല എന്ന് എവിടെയെങ്കിലും നിയമം ഉണ്ടോ. നമ്മളുടെ പൂർവികർ എങ്ങനെയാണ് ഭാഷയെ വളർത്തിയെതെന്നു കാടിളക്കി കടന്നലിനെ ഇളക്കി വായനക്കാരെ ഒതുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവർ വായിച്ചിരിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.

ക്ഷീണിക്കാത്ത മനീഷയും മഷിയുണ-

           ങ്ങിടാത്ത പൊൻപേനയും 

വാണിക്കായ്‌ തനിയെയുഴിഞ്ഞു വരമായ് 

            നേടി ഭവാൻ സിദ്ധികൾ 

കാണിച്ചു വിവിധാദ്ഭുതങ്ങൾ വിധിദൃ-

         ഷ്ടാന്തങ്ങളായി, വൈരിമാർ 

നാണിച്ചു, സ്വമംബ, കൈരളി തെളി-

            ഞ്ഞീക്ഷിച്ചുമോക്ഷത്തെയും (പ്രരോദനം - ആശാൻ)

ആഗോളവത്ക്കരണത്തിന്റെ പിടിയിൽപ്പെട്ടും, ആംഗലേയ ഭാഷയുടെ കടന്നു കയറ്റത്തിലും, അതിലുപരി സ്വന്തം  വ്യക്തിത്വത്തെ ഭാഷയെ കരുവാക്കി ഉയരത്തി പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരുടെ കൈൽനിന്ന് മോചിപ്പിച്ചു മലയാളഭാഷയെ   സ്വതന്ത്രമാക്കുമ്പോൾ ഓരോ മലയാളിക്കും പറയാൻ കഴിയും 'മലയാളം  എന്റെ മാതൃഭാഷ നിങ്ങളുടെയും 'എന്ന് .