മുക്കുറ്റിയും രണ്ടു മക്കളും (കവിത : വേണുനമ്പ്യാര്‍)

ബഹുമാനപ്പെട്ട ശ്രീ സുധീർ സാറിന്‌, അപൂർണ്ണത ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയതിനു നന്ദി. ദളിത് പരിപ്രേക്ഷ്യത്തിലെഴുതാൻ തോന്നിയ കവിതയാണ്. അങ്ങ് മുക്കുറ്റിപ്പൂവിനെക്കുറിച്ചു സവിസ്തരം എഴുതിയതിനോട് ഞാൻ പൂർണമായും യോജിക്കുന്നു. വലുതിന്റെയും ചെറുതിന്റെയും ഈ ലോകത്തിൽ ചെറുത് അനുഭവിക്കുന്ന നോവും ഒറ്റപ്പെടലും കവിതയുടെ മാധ്യമത്തിലൂടെ വരച്ചു കാട്ടുവാൻ ഒന്ന് ശ്രമിച്ചതാണെന്ന് കരുതിയാൽ മതി. മറ്റു പൂക്കളുടെ വലുപ്പവും നിറവും മണവും വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ മുക്കുറ്റി പാർശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ടതും അരികുജീവിതത്തിലേക്കു തള്ളപ്പെട്ടതുമാണ്. അതിന്റെ സ്ഥാനം 'ഓവിന്റെ വക്കിലാണ്'. പിന്നെ, പൊൻമയൂഖമാലയെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമർശം. എളിമയിലൂടെ സത്യസാക്ഷാൽക്കാരം അനുഭവിക്കുവാനുള്ള കൊതി ഒരു പുൽക്കൊടിക്കുപോലുമില്ലേ. പൂവിന്റെ കാര്യം പിന്നെ പറയണോ. അങ്ങയുടെ സർഗാത്മകമായ ജാഗ്രതയും പ്രതികരണവും മികച്ച ഒരു സാഹിത്യസേവനം തന്നെ എന്നറിയിക്കുന്നതിൽ സന്തോഷമുണ്ട്.

അഭിവന്ദ്യ വേണു നമ്പ്യാർ സാർ - കവിത വായിച്ചു ഇഷ്ടമായി പക്ഷെ ചില സംശയങ്ങൾ ഉണ്ട്. അത്തപൂക്കളത്തിൽ മുക്കുറ്റി പൂവിടാറുണ്ട്. മുക്കുറ്റി പുഷ്‌പാജ്‌ഞലി നമ്മുടെ ഗണപതി ഭഗവാന് പ്രിയവുമാണ്. ദശപുഷപങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് മുക്കുറ്റി, അത് സ്ത്രീകൾ ചൂടാറുണ്ട്. പിന്നെ മുക്കുറ്റി ചാന്തും തൊടുന്നു. പിന്നെ ഇത് ആയുർവേദ മരുന്നുകൾക്കും ഉപയോഗിക്കുന്നു. പൊൻമയൂഖമാല രാവിലെ മുക്കുറ്റിയെയും അണിയിക്കാറുണ്ടല്ലോ? അതുകൊണ്ട് ഈ പൂക്കൾ അവഗണിക്കപ്പെടുന്നുവെന്നു കരുതാൻ വയ്യ. എന്റെ അറിവ് കവിത മനസ്സിലാക്കാൻ പര്യാപ്തമല്ലായിരിക്കാം. കവിത നന്നയിട്ടുണ്ട്. താങ്കൾക്ക് അഭിനന്ദനം.