ദൈവം വെറും ഒരു സങ്കല്പം മാത്രമോ?
മനസിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ ആഴത്തിൽ കൊത്തിവെച്ച സങ്കല്പം?
അമ്മയുടെ ഗർഭാശയത്തിൽ വെച്ചു തന്നെ അമ്മയുടെയും അച്ചന്റേയും സ്വരം തിരിച്ചറിയുവാൻ ഗർഭസ്ഥ ശിശുവിന് കഴിയുന്നു.
അന്ന് മുതൽ ഒരു മായാ മുദ്രയായി ദൈവം എന്ന സങ്കല്പം മനസ്സിൽ പതിയുന്നു.
അറിവു വെക്കുംതോറും ബാഹ്യ സ്വാതീനങ്ങളാൽ ഈ മായാമുദ്ര കൂടുതൽ കൂടുതൽ ആഘാതമായി മനസ്സിൽ സ്ഥാനം പിടിക്കുന്നു.
ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും മനസ്സിന്റെ ദൃഢത അനുസരിച്ചു ആ ദൈവീക സങ്കല്പത്തിൽ
ഏറ്റകുറവുകൾ അനുഭവപ്പെടുന്നു.
ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും സ്വകാര്യാ ആവിശ്യങ്ങൾ അനുസരിച്ചും ഈ സങ്കല്പത്തിനു ഏറ്റക്കുറവുകൾ വരുന്നു.
സമൂഹത്തിലെ സ്ഥാനമാണങ്ങൾക്കുള്ള നിലനിൽപിന് ഈ ദൈവീക സങ്കല്പം ഒരു ആവിശ്യകതയായി മാറുന്നു.
ഒരു രാഷ്ട്രിയക്കാരനോ ഇൻഷുറൻസ് , റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് പോലെ ഒരു ബിസിനസ്കാരനോ ഇത് ഒഴിച്ചുകൂടാൻ കഴിയാത്ത ഒരു അഭിവാജ്യ ഘടകം ആയി മാറുന്നു.
ദൈവീക സങ്കല്പം എന്നതു ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ബിസിനസ് ആണ്.
ലോക ചരിത്രത്തിൽ തന്നെ, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സമ്പന്ന സ്ഥാപനം (അതെ സ്ഥാപനം )നമ്മുടെ സ്വന്തം ശ്രീ പദ്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രം ആണെന്ന് നമുക്കറിയാം.
ഈ വലിയ സമ്പന്ന കച്ചവടത്തിൽ ഒരു ചെറിയ പങ്കെങ്കിലും വഹിക്കുന്നവർ ഈ സങ്കല്പത്തിൽ അലിയുന്നു പങ്കുചേരുന്നു.
അവർ ഇപ്പോഴും ഈ സാന്റാ ക്ലോസ്സിൽ
വിസ്വസ്സിക്കുന്നു. വലിയവരുടെ സാന്റാ ക്ലോസ് .
പ്രായമായി വരുംതോറും ഈ സങ്കല്പം ദൃഢമായി വളരുന്നു. മരണം ഒരു യാഥാർഥ്യം ആകുമ്പോൾ, അതു മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ, സ്വർഗം കൈവിട്ടു പോകുമോ? ചിലപ്പോൾ അതു ശരിയാണെങ്കിലോ? ഒരു ഭാഗ്യ പരീക്ഷണത്തിന് തയ്യാർ എടുക്കണോ? എന്ന തോന്നലുകൾ അവരെ അലട്ടുമ്പോൾ ഈ സങ്കല്പം കൂടുതൽ കൂടുതൽ ദൃഢം ആകുന്നു.
അവരുടെ തലച്ചോറിനെ വശീകരിച്ച ശക്തി ഏതെന്നുപോലും അറിയാതെ അവർ വട്ടം തിരിയുന്നു.
അപ്പോൾ ഈ ദൈവീക സങ്കല്പത്തെ അവർ കൂടുതൽ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു.
രക്ഷക്കായി കേണപേക്ഷിക്കുന്നു.
സഹായത്തിനായി ശുഭ്രവസ്ത്രധാരികൾ എത്തുന്നു.
അവരുടെ പരിവർത്തനത്തിൽ ആഹ്ലാദത്തിൽ പങ്കുചേരുന്നു. എല്ലാം മായ ആയിരുന്നു എന്ന് അവർ തിരിച്ചറിയുന്നു.
പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സൃഷ്ടാവിനെ അവർ അനന്തതയിൽ തിരയ്യുന്നു. ആൽത്മാവിൽ തിരിച്ചറിയ്യുന്നു.
അതോ അതും മായ ആയിരുന്നോ ? വെറും സങ്കല്പം?