പിയാനോയിലൊരുവള്‍(കവിത: ശ്രീജ സുശീല)

കൊഴിഞ്ഞുപോയ ഇന്നലെകളിലെന്നോ-

നിന്നൊരുവള്‍

പെട്ടന്നുണര്‍ന്നെണീറ്റ്

പിയാനോ വായിക്കാനൊരുമ്പെടുന്നു.

കീറീപ്പറിഞ്ഞ വിരിപ്പുകള്‍ക്കിടയില്‍

പൊടിമൂടിക്കിടന്ന പ്രണയം പിയാനോയിലേ-

ക്കുള്ള വഴി ചോദിക്കുന്നു.

നട്ടുച്ചകള്‍ ജനലഴികളില്‍ ഒട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു.

പിയാനോയിലവള്‍ തിരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു...

'സ്‌നേഹം'എന്നുവായിച്ച പുഴ,

'ദാഹം' എന്നുരുചിച്ചകാറ്റ്,

' മോഹ'മെന്നുനനഞ്ഞ രാപകലുകള്‍....

പിയാനോ മൗനമാകുന്നു......

ഉരഞ്ഞുരഞ്ഞടര്‍ന്ന

കിളിചുണ്ടില്‍ അനാഥസായന്തന-

ത്തിന്റെ ചുവപ്പുപടരുന്നു.

വീശിവന്ന ഒരുകൊടുങ്കാറ്റ് അവളുടെ

പൊക്കിള്‍ചുഴിയില്‍ മുങ്ങി മരിക്കുന്നു.

കാണാതെരുവുകളില്‍

ഉപേക്ഷിച്ചതൊക്കെയും മടങ്ങിവരുന്നു.

സൂര്യന്‍ അവളുടെ

തുടയിടുക്കിലേക്ക് അസ്തമിക്കുന്നു.

ഭ്രാന്തിന്റെ കൂടുകളില്‍ തപസ്സിരുന്ന

ദാഹത്തിന്റെ തേനീച്ചകളെ

നട്ടപ്പാതിരകള്‍ പൂചൂടിക്കുന്നു.

ഋതുപച്ചകളിലവളെകിടത്തി കാറ്റ്

ഉണക്കമരങ്ങളെ ഭോഗിക്കുന്നു.

പിയാനോയിലൊരുവള്‍ ഇപ്പോഴും

പാടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു...