ശവം (കവിത: നിഥുല മാണി)

SAHITHYAM 05-Jan-2020

അരികത്തണഞ്ഞല്ലോ നീ
മാറുമെന്‍ വേദന ഇത്തരുണം
മൊഴിഞ്ഞു സ്‌മേരനായി
ചിരിക്കണോ, കരയണോന്നറിയാതെ;

നീര്‍മണി കാഴ്ച മറയ്ക്കവെ,
രക്തബന്ധങ്ങള്‍   ചാരത്തിരിക്കെ,
അഴലലി ഞ്ഞൊരാ സ്വനമത്‌കേള്‍ക്കെ ,
പൊട്ടിക്കരയാതെ   ഒഴിഞ്ഞൂ ഞാന്‍;

ശീഘ്രം തേടി തിരഞ്ഞു വന്നിവിടം
വീണ്ടുമാമിഴികള്‍;അറിഞ്ഞീലെന്നാല്‍   !!
സ്‌നേഹക്കടലാം താതവാത്സല്യം
മിഴികളില്‍ തുളുമ്പി തെല്ലിടെ;
തിടുക്കത്തില്‍ ഒളിപ്പിച്ചു ഞാനും !
വ്യഥ ഒരു സ്മിതത്തിലായ് !

പിന്നറിഞ്ഞു, മൃതിയായൊരു വാര്‍ത്തയും!
കേള്‍ക്കരുതെന്നാശിച്ചതെന്നുമെന്നാല്‍
ജീവനാം പ്രാണന്‍ പോയെന്നുവോ
മിന്നലായി പിണഞ്ഞിറങ്ങി ആത്മാവിലെന്നാല്‍
വേദന തിന്നില്ലാന്നൊരാശ്വാസവും
വ്യഥയേതുമില്ലാതെ പ്രജ്ഞയറ്റു കിടക്കയല്ലോ!

ഈ   മുഖം ഓര്‍മ്മയായ് ഇനിമേലില്‍!
പുഴുഞ്ഞുളക്കും ശവം ഇനിമേലില്‍;
സൗരഭ്യം പൂശും നരനുടെ അന്ത്യം;
വയ്യല്ലോ തടയണമെന്നാകിലും

മുടിയില്‍ തലോടവേ,അറിഞ്ഞു ഞാന്‍;
തന്നുത്തുറഞ്ഞ ശരീരമതില്‍
പരിചിതസ്പര്‍ശമായ് അതുമാത്രം
എന്നെ തേടിയ നയനമീമണ്ണിതില്‍ !
കണ്ണുകള്‍നിറഞ്ഞൊഴുകിയെന്നാല്‍
ആ മിഴികള്‍ തേടി വന്നതില്ല!

നക്ഷത്രങ്ങളില്‍ തിരഞ്ഞു ഞാന്‍!
ഈയന്‍പാറ്റയിലോ പൂവിലോ
ആത്മാവെങ്ങെവിടെ അറിവില്ലല്ലോ !
അതീന്ദ്രിയനല്ലയെന്നുത്തിരിച്ചറിവൂ
എങ്കിലും പരതി തിരയുന്നു ഞാന്‍
കണ്ടില്ലെന്നാല്‍ എവിടെയും…!