ഘനശ്യാമ സന്ധ്യയതില്, വിരഹത്തിന്
ഘടികാരസൂചിയിഴഞ്ഞീടവെ
പ്രളയമായൊഴുകുന്നൊരാ മഴത്തുള്ളികള്
പ്രണയിനി തന് അശ്രുബിന്ദുക്കളോ!
നാരിതന് ദുഖമാ വര്ഷകാലത്തിന്റെ
രാവിലൊരിടിമിന്നലായ് മാറവെ
പോയൊരാ നാളുകള് മായാതെ പിന്നെയും
ഓര്മ്മകളായവളെ ഉണര്ത്തി:
എത്രയോ ഹേന്തസന്ധ്യകളില് നമ്മള്
പാര്വ്വണ ചന്ദ്രനെ സാക്ഷിയാക്കി,
ഒരു കുളിര്കാറ്റില് ഒന്നിച്ചിരിക്കവെ
ഒത്തിരി സ്വപ്നങ്ങള് നെയ്തെടുത്തില്ലേ!
എത്രയോ ഗ്രീഷ്മ പ്രഭാതങ്ങളില് നാം
ആദിത്യനുണരുന്ന നേരങ്ങളില്
വര്ണ്ണപ്രഭാകിരണങ്ങള് തലോടവെ
ഏറെ പ്രതീക്ഷകള് പങ്കുവെച്ചില്ലേ!
എന്നിട്ടും വൈകാതെ വരുമെന്നു ചൊന്ന നീ
എവിടെയോ ദൂരെയായ് പോയതെന്തേ
വിരഹമീ നാളുകളേറെയായിട്ടും
പ്രിയനേ, നീ വീണ്ടും വരാത്തതെന്തേ;
സഖി നിന്റെ കാലൊച്ച കേള്ക്കുവാനിന്നും
വെറുതെ ഞാന് മോഹിച്ചിരിക്കയാണോ!!