കണിമലരുണര്ന്നുന്മേഷമായൂഴിയി
ലരുണോദയങ്ങളതി,രമ്യമായി
വിഷുപ്പക്ഷിതന് ഗ്രാമ്യഗീതംകണക്കെന്റെ
യുള്ളിലാമോദമുണര്ന്നുപാടി
കണ്ണനീ, വര്ണ്ണാഭകാലത്തിനോടൊത്തു
കര്ണ്ണികാരങ്ങള്ക്കൊരീണമേകേ,
ഓടക്കുഴലിനോടൊത്തുപാടാനെന്റെ
നാടുമൊന്നാകെക്കൊതിച്ചുനില്ക്കേ,
ശാലീനകാലമി,ന്നോണമെന്നോ,ണമെന്
ഗ്രാമചിത്തങ്ങള് തെളിച്ചെടുക്കേ,
സ്നേഹാദരങ്ങളാലിതര ഹൃദയങ്ങള്ക്കു
മധുരമേകാന് ശലഭങ്ങളെത്തേ,
സുസ്മിതങ്ങള്ക്കൊണ്ടലങ്കരിക്കാം നമു
ക്കൊരുമയോടീമനക്കാവുചെമ്മേ;
രാഗാര്ദ്രമാലചാര്ത്തിത്തെളിയിച്ചുകൊള്
കിരുള്വദനങ്ങളൊന്നാകെ സൗമ്യേ.
* * * *
ഋതുരാജനാം വസന്തത്തിന് പെരുമകള്
ശ്രുതിചേര്ത്തുണര്ത്തും പതംഗമെത്തേ,
അമ്മത,ന്നതിഹൃദ്യ സദ്യപോല് പിന്നെയു
മോര്മ്മയില് ബാല്യം നിറഞ്ഞുനില്ക്കേ,
മിഴിവുള്ളൊരീണമായതിലോല പുലരിത
ന്നലിവാര്ന്ന കൈനീട്ടമെന്നവണ്ണം;
ചന്ദനക്കുറിയണിഞ്ഞണയുന്നു നാടിന്റെ
പൊന്കണിയാം വിഷുക്കാലമിന്നും.
* * * *
പുന്നെല്ലിനാലെന്റെ കനവുകള് കവിതയാ
യിഴചേര്ത്തെടുത്തയാ നല്ലകാലം,
നിറമുള്ളയോര്മ്മയൊന്നില്വന്നു മുത്തശ്ശി
യിമ്പമോടുള്ളില്ക്കുറിച്ചുചേര്ക്കേ,
കണിവെള്ളരിക്കുമേല് പിടിപോയ കണ്ണട
പൊടിമാറ്റി മെല്ലേയെടുത്തുവയ്ക്കേ,
പാടുന്നിടയ്ക്കീണമായ് മനച്ചില്ലമേല്
ചാഞ്ഞിരുന്നാ, വിഷുപ്പക്ഷി വീണ്ടും!
തൂമഞ്ഞുപോലെന്നെയലിവിന് കരങ്ങളാല്
മെല്ലെത്തലോടുന്നു പുലരിയിന്നും!!