അമേരിക്കൻ മലയാളികളുടെ ക്വാളിറ്റി ഓഫ് ലൈഫ് നഷ്ടപ്പെട്ടെന്നും ആരുടേയും മുഖത്ത് പ്രസരിപ്പില്ലെന്നുമാണ് ഫാദർ റൂബൻ താന്നക്കലിന്റെ അഭിപ്രായം. മക്കൾക്കുവേണ്ടി പണം കരുതി കൂട്ടുന്ന മറുനാടൻ മലയാളിയുടെ വ്യക്തിജീവിതം പോക്കെന്നും അദ്ദേഹം വിധിയെഴുതി കഴിഞ്ഞു.  

മനുഷ്യരുമായി രണ്ടു തട്ടുകളിൽ വ്യത്യസ്ഥരായി ജീവിക്കുന്ന പുരോഹിതരെ സാംസ്കാരിക സംഘടനകളിലെ സ്റ്റേജിലെങ്കിലും അവതരിപ്പിക്കാതിരിക്കരുതോ? മലയാളി സാംസ്ക്കാരിക സംഘടനകൾ വെറും പള്ളി സംഘടനകളായി അധഃപതിച്ചുവെന്നുള്ളതാണ് സത്യം. 

വർഷത്തിലൊരിക്കൽ കുടുംബങ്ങളുമായി സാംസ്ക്കാരിക മേളകളിൽ പങ്കെടുക്കാനാണ് മലയാളികളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഓണം, ക്രിസ്തുമസ് പരിപാടികളിൽ സമ്മേളിക്കാറുള്ളത്. അവിടെ ഒരു പുരോഹിതൻ വന്നിട്ട് ആരുടേയും മുഖത്തു പ്രസാദം കാണുന്നില്ല, മക്കൾക്ക് വേണ്ടി കഠിനാദ്ധ്വാനം ചെയ്യുന്നുവെന്നെല്ലാമുള്ള ബ്ലാ ബ്ളാ കേൾക്കണോ? 

കളി തമാശകളുമായി സ്മാളുമടിച്ചു അല്പമൊക്കെ സന്തോഷിക്കാമെന്നു വെച്ചാലും പുരോഹിതനെ കാണുമ്പോൾ ഭൂരിഭാഗം ക്രിസ്ത്യാനികളും നിശ്ശബ്ദരാകും. കാരണം, അവർ ഉയർന്നതെന്ന തോന്നലിൽ ജീവിക്കുന്നതുകൊണ്ടു സാധാരണക്കാരിൽ നിന്നും ബഹുമാനം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. വ്യത്യസ്തനായി കഴുത്തിൽ കോളറു കാണുന്ന ഒരാളെ കണ്ടാൽ, ചിരിക്കാൻ ഒരു മലയാളിക്രിസ്ത്യാനിക്ക് സാധിച്ചെന്നിരിക്കില്ല.   

ഒരു സാമൂഹിക പരിപാടിയ്ക്കു വരുമ്പോൾ ഹൈസ്‌കൂൾ വിദ്യാർത്ഥികൾക്കോ അല്ലെങ്കിൽ കട്ടപ്പനപോലുള്ള കോളേജ് വിദ്യാർഥികൾക്കോ കൊടുക്കേണ്ട ഉപദേശമല്ല സദസിനു നൽകേണ്ടത്? പതിറ്റാണ്ടുകൾ അമേരിക്കൻ മലയാളികളുമായി ഇടപഴുകി ജീവിച്ചിട്ടും ഇവിടെയുള്ള മലയാളി മനസ് പഠിക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല. ഒരു കോളേജിന്റെ മാനേജരായി ഇടുക്കിയിൽനിന്നു വന്നെത്തിയ ഒരു പുരോഹിതൻ ഇവിടെയുള്ള മലയാളി മനസുകൾ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് കണ്ടെത്തിയതെങ്ങനെയെന്നും വിസ്മയകരം തന്നെ !!! 

അമേരിക്കൻ മലയാളി സ്വന്തം മക്കൾക്കുവേണ്ടി പണം സമ്പാദിച്ചാൽ എന്താണ് തെറ്റ്? നാട്ടിലുള്ള കുടുംബങ്ങൾക്കും പള്ളിയ്ക്കും അവന്റെ വീതം കിട്ടുന്നില്ലേ? പരിസ്ഥിതിയും നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കട്ടപ്പനയിൽ പണി തീർത്ത എഞ്ചിനീയറിങ്ങ് കോളേജിൽ കോടികൾ കൊടുത്ത് അഡ്മിഷൻ കിട്ടണമെങ്കിൽ മാതാപിതാക്കൾ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യാതെ പറ്റുമോ? കോഴ കൊടുക്കാനെങ്കിലും അവർക്കു വേണ്ടി പണമുണ്ടാക്കണ്ടേ? കൂടാതെ പുതുതായി ആകാശം മുട്ടെ പണിയുന്ന കത്തീഡ്രൽ പള്ളിയ്ക്കും വീതം കൊടുക്കണം. 

നാട്ടിൽ ചെന്നാൽ പരിചയമില്ലാത്തവരെ ഒന്നു ചിരിച്ചുകാണിച്ചാൽ മതി പിറ്റേ ദിവസം ഉണരും മുമ്പേ വായ്പ്പയ്ക്കായി അയാൾ താമസിക്കുന്ന വീട്ടിൽ കാണും. പുതിയ സുഹൃത്തുമാകും. പള്ളിയിൽ ചെന്ന് വികാരിയച്ചനെ ചിരിച്ചു കാണിച്ചാൽ തറവാടു വെളുപ്പിച്ചുള്ള ഡൊണേഷനും ചോദിക്കും. അതാണ് നാട്ടിലുള്ള റിലാക്സ്. പട്ടക്കടയുടെ മുമ്പിൽ രണ്ടു മണിക്കൂർ ചിരിച്ചു നിൽക്കുമ്പോഴും റിലാക്സ് അല്ലെങ്കിൽ അച്ചന്റെ മാനസിക ശാസ്ത്രം പറയുന്ന നിർവികാരം! 

പ്രസംഗപീഠത്തിൽ ഇത്തരം തത്ത്വങ്ങൾ പുലമ്പുന്നവർക്ക് ഒരു ചുക്കുമറിയില്ലെന്നുള്ളതാണ് സത്യം.  അച്ചന്മാരെ കാണുമ്പോൾ ആർട്ടിഫിഷ്യലായി ചിരിക്കാനെ ഒരു സത്യക്രിസ്ത്യാനിക്കു തോന്നുള്ളൂ.  അമേരിക്കൻ മലയാളി കുഞ്ഞുങ്ങളെ ബൗദ്ധികമായി തകർക്കാൻ പള്ളികളിൽ ആവശ്യത്തിനു മലയാളി പുരോഹിതരുള്ള സ്ഥിതിക്ക് സാമൂഹിക പരിപാടികളിൽ ഇവരെ ഒഴിവാക്കണമെന്നു ഇമലയാളിയിൽ ആരോ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിൽ ശരിയുമുണ്ട്.  

അച്ചന്മാരുടെ ക്വാളിറ്റി ഓഫ് ലൈഫ് ഇവിടെ വളരുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കുമോയെന്ന ഭയവുമുണ്ട്. അപ്പൻ പുസ്തകം വായിച്ചാൽ കുഞ്ഞുങ്ങളും വായനക്കാരാവുമെങ്കിൽ കള്ളുകുടിയനായ അപ്പന്റെ മക്കൾ കള്ളുകുടിയന്മാരാകണമല്ലോ! നല്ല മനഃശാസ്ത്രം. 

ലോക ജനതയെ ശരിയായി പഠിക്കുകയാണെങ്കിൽ അവരുടെ മുഖത്തെ പ്രസന്നതയില്ലായ്‌മക്ക് കാരണം മതവും അതിന്റെ പിണിയാളുകളുമായ പുരോഹിത വർഗ്ഗവുമാണ്.  'ഈശ്വര കൃപകൊണ്ടാണ് നാം ജീവിക്കുന്നത്', 'നിന്റെ എല്ലാ അനുഗ്രഹങ്ങൾക്കും കാരണം ഈശ്വര പ്രസാദമാണ്' എന്നിങ്ങനെയുള്ള പ്രയോഗങ്ങൾകൊണ്ട്, സ്വന്ത ശരീരത്തിൽ കുടികൊള്ളുന്ന, 'അനന്തം അജ്ഞാതം അവർണ്ണനീയമായ' ചൈതന്യത്തിന്റെ സാധ്യതകളിൽ നിന്ന്  ശ്രദ്ധവ്യതിചലിപ്പിച്ച്, കലക്കവെള്ളത്തിൽ മീൻ പിടിക്കുന്ന ഒരു സംവിധാനമാണ് ഇപ്പോൾ എല്ലാ മതത്തിനും ഉള്ളത്.  ഒരൽപ്പം ചിന്തിച്ചു നോക്കിയാൽ നാം കാട്ടികൂട്ടുന്ന വിഡ്ഢിത്തരം എത്രമാത്രമെന്ന് മനസിലാക്കാൻ കഴിയും. അത് മനസിലാകുന്നവൻ രക്ഷപ്പെടുകയും ഈ മനോഹരമായ ഭൂമിയെ സ്വർഗ്ഗമാക്കി ജീവിക്കാനും കഴിയും 

പുരോഹിതവർഗ്ഗത്തിന് ഒരു ചെറുവിരല്പോലും നിങ്ങളുടെ ആത്മാവിന്റെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടി ചെയ്യാൻ സാധിക്കില്ല.  നിങ്ങളുടെ സുഖത്തിനും ദുഃഖത്തിനും കാരണക്കാരൻ നിങ്ങൾ തന്നയാണ്. മരണാന്തര ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ടു പര്സപരം പാരവച്ച് ജീവിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ പുനർജ്ജന്മം പാമ്പായിട്ടും പൂച്ചയായിട്ടും ഒക്കെ ആകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു ഈ മനോഹരമായ ഭൂമിയിലെ ജീവിതം മതത്തിന്റെ അടിമകളായി ജീവിക്കാതെ ആന്തരിക സ്വാതന്ത്യം അനുഭവിച്ചു ജീവിക്കുക 

അരുളാൽ വരുമിമ്പമൻപക -

ന്നൊരു നെഞ്ചാൽ വരുമല്ലലൊക്കെയും 

ഇരുളൻപിന്നെ മാറ്റുമല്ലലിൻ 

കരുവാകും കുരുവാമിതേതിനും  (അനുകമ്പാദശകം -ശ്രീനാരായണ ഗുരു )

ജ്ഞാനത്താൽ സുഖം വന്നുചേരും സ്നേഹമില്ലാത്ത ഹൃദയത്താൽ എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളും വന്നുചേരും. അജ്ഞത 

സ്നേഹത്തെ ഇല്ലാതെയാകും. അങ്ങനെ അജ്ഞാനം ദുഃഖത്തിനാസ്പദമായി തീരും ഇതേതാപത്തിനും വിത്തായി തീരുകയും ചെയ്യും .

എന്തിനുവേണ്ടിയാണ് നാം മതത്തെ നമ്പുന്നത് എന്ന് സ്വയം ചോദിക്കുക 

നമ്മളുടെ ദൈവങ്ങൾ എല്ലാം നമ്മളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റി തരുന്ന നമ്മൾ ഉണ്ടാക്കിയ ദൈവങ്ങളാണ് '   അവർക്ക് ഒരു ചെറുവിരൽപോലും അനക്കാൻ ആവില്ല.   ഇതുപോലെ വിഡ്ഢിത്തരം വിളമ്പി ഉപജീവനം കഴിക്കുന്നവന്മാരെ ചുമന്ന് സായൂജ്യവും നിർവ്വാണവുമടഞ്ഞു നല്ലൊരു ശതമാനം ജീവിതം ഒടുക്കും. പുരോഹിതവഗ്ഗം ചഷകങ്ങളിൽ നിന്ന് മുന്തിരിച്ചാർന്നു പകർന്നു ശ്രീകൃഷ്ണനെപ്പോലെയോ ട്രംപിനെപ്പോലെയോ  ഗോപിക സ്ത്രീകളോടൊത്ത് വ്യന്ദാവനത്തിലോ ഗോൾഫ് കളിസ്ഥലങ്ങളിലോ കാമകേളികളിൽ ഏർപ്പെടും 

തെക്കന്റെ തലയിൽ കേറില്ല തോമസ് വടക്കേലെ/? അവന്റെ കാലിൽ നിന്ന്  കിലുക്കം കേൾക്കുന്നില്ലേ? അടിമയാണ് . മോചനം ഇല്ലാത്ത അടിമ 

In our social, secular Association we have to call only Cultural, social, educators, writers, leaders, jouralists as our inagurators, chief guests, speakers etc.