അദ്ധ്യായം പതിമൂന്ന്
നേരം വെളുത്തിരിക്കുന്നു. സോമന് കീറപ്പായുടെ ചൂടില്നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. ഉറങ്ങുമ്പോള് ദേഹത്തിടുന്ന ദ്രവിച്ചുതുടങ്ങിയ കമ്പിളിപ്പുതപ്പ് കാല്ച്ചുവട്ടില് ചുരുണ്ടുകിടക്കുന്നു. ദേഹമാസകലം നല്ല വേദനയുണ്ട്. ഇന്നലത്തെ വിറകു ചുമക്കല് ഇത്തിരി കട്ടിയായിപ്പോയി. അവന് പതിയെ മൂരിനിവര്ത്തി എഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ ഉറങ്ങാന് കണ്ണടയ്ക്കുമ്പോള് മുഴുവന് നാണുവിന്റെ വീട്ടിലെ കാഴ്ചയാണ് മനസ്സില് തെളിയുന്നത്. അതിന്റെ അമ്പരപ്പ് ഇപ്പോഴും വിട്ടുമാറിയിട്ടില്ല.