സ്വര്‍ഗ്ഗഗേഹം
ത്രേസ്യാമ്മ തോമസ് നാടാവള്ളില്‍ Published on 05 September, 2011
നിലാവില്‍ ഇത്തിരിനേരം
സ്വര്‍ഗ്ഗഗേഹം
നഗരാതിര്‍ത്തിയില്‍ …,
തേക്കുമരങ്ങള്‍ പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന
മലയുടെ അടിവാരത്തില്‍
ഒരു നുറുങ്ങു ഭൂമി വാങ്ങാം.
അവിടെ.
ഒരു മണ്‍കുടില്‍ തീര്‍ക്കാം,
കിളിവാതിലുകളുള്ള,
ഒരു കൊച്ചു മണ്‍കുടില്‍ .
അതില്‍ ,
മണ്‍ചരാതുകള്‍ തെളിയിക്കാം.
അതിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഞാന്‍ .
കഥയും കവിതയും എഴുതാം.
കൊട്ടാരസദൃശങ്ങളായ
മണി മാളികള്‍ .
മട്ടുപ്പാവിലെ ചിത്രപ്പണികള്‍ തീര്‍ത്ത
ആട്ടുകട്ടിലുകളില്‍ .
ഉറക്കം വരാതെ
വിനാഴികള്‍ എണ്ണിത്തീര്‍ക്കുന്നവര്‍ ,
അവരുടെ മനസ്സില്‍
നീറിപ്പുകയുന്ന കനലുകള്‍ ,
നഷ്ടപ്പെട്ട കനവുകള്‍ ,
സ്‌നേഹത്തിനു പകരം കിട്ടാത്തതിനാല്‍
വിങ്ങുന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ
നൊമ്പരങ്ങള്‍ , എല്ലാം…എല്ലാം…
ഞാന്‍ കഥയാക്കട്ടെ.
ഈ മണ്‍കുടിലിലെ സ്വസ്ഥത,
സ്‌നേഹമറിയുന്നതിലെ ആനന്ദം.
വിയര്‍പ്പോടെയുള്ള ഭക്ഷണം.
അതിന്റെ രുചി, ആസ്വാദ്യത
ഇവിടെ കിട്ടുന്ന സുഖനിദ്ര,
ഈ വേനലും വേനല്‍മഴയും
പൂവും പൂത്തുമ്പിയും
രാവും രാപ്പാടിയും
ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നത്;
എല്ലാം…എല്ലാം…
ഞാന്‍ കവിതയാക്കട്ടെ.
എന്റെ വിളക്കിലെ
എണ്ണ തീരുമ്പോള്‍
ഒരിക്കലും എണ്ണവറ്റാത്ത
നിന്റെ വിളക്കിന്റെ പ്രകാശം ,
എന്റെ കൊച്ചുവീടിന്റെ
കിളിവാതിലിലൂടെ
കടന്നു വരുന്നതും.
നിന്നെ കാണണമെന്നു തോന്നുമ്പോള്‍
നീ ദര്‍ശനം തരുന്നതും,
ആ അനുഭൂതിയില്‍
എന്റെ ദിവസങ്ങള്‍
മധുരമാകുന്നതും,
ഞാന്‍ എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കട്ടെ.
സ്വര്‍ഗ്ഗഗേഹം
നഗരാതിര്‍ത്തിയില്‍ …,
തേക്കുമരങ്ങള്‍ പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന
മലയുടെ അടിവാരത്തില്‍
ഒരു നുറുങ്ങു ഭൂമി വാങ്ങാം.
അവിടെ.
ഒരു മണ്‍കുടില്‍ തീര്‍ക്കാം,
കിളിവാതിലുകളുള്ള,
ഒരു കൊച്ചു മണ്‍കുടില്‍ .
അതില്‍ ,
മണ്‍ചരാതുകള്‍ തെളിയിക്കാം.
അതിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഞാന്‍ .
കഥയും കവിതയും എഴുതാം.
കൊട്ടാരസദൃശങ്ങളായ
മണി മാളികള്‍ .
മട്ടുപ്പാവിലെ ചിത്രപ്പണികള്‍ തീര്‍ത്ത
ആട്ടുകട്ടിലുകളില്‍ .
ഉറക്കം വരാതെ
വിനാഴികള്‍ എണ്ണിത്തീര്‍ക്കുന്നവര്‍ ,
അവരുടെ മനസ്സില്‍
നീറിപ്പുകയുന്ന കനലുകള്‍ ,
നഷ്ടപ്പെട്ട കനവുകള്‍ ,
സ്‌നേഹത്തിനു പകരം കിട്ടാത്തതിനാല്‍
വിങ്ങുന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ
നൊമ്പരങ്ങള്‍ , എല്ലാം…എല്ലാം…
ഞാന്‍ കഥയാക്കട്ടെ.
ഈ മണ്‍കുടിലിലെ സ്വസ്ഥത,
സ്‌നേഹമറിയുന്നതിലെ ആനന്ദം.
വിയര്‍പ്പോടെയുള്ള ഭക്ഷണം.
അതിന്റെ രുചി, ആസ്വാദ്യത
ഇവിടെ കിട്ടുന്ന സുഖനിദ്ര,
ഈ വേനലും വേനല്‍മഴയും
പൂവും പൂത്തുമ്പിയും
രാവും രാപ്പാടിയും
ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നത്;
എല്ലാം…എല്ലാം…
ഞാന്‍ കവിതയാക്കട്ടെ.
എന്റെ വിളക്കിലെ
എണ്ണ തീരുമ്പോള്‍
ഒരിക്കലും എണ്ണവറ്റാത്ത
നിന്റെ വിളക്കിന്റെ പ്രകാശം ,
എന്റെ കൊച്ചുവീടിന്റെ
കിളിവാതിലിലൂടെ
കടന്നു വരുന്നതും.
നിന്നെ കാണണമെന്നു തോന്നുമ്പോള്‍
നീ ദര്‍ശനം തരുന്നതും,
ആ അനുഭൂതിയില്‍
എന്റെ ദിവസങ്ങള്‍
മധുരമാകുന്നതും,
ഞാന്‍ എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കട്ടെ.
Facebook Comments
Leave A Reply
മലയാളത്തില്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്യാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അസഭ്യവും നിയമവിരുദ്ധവും അപകീര്‍ത്തികരവുമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ പാടില്ല. വ്യക്തിപരമായ അധിക്ഷേപങ്ങളും
ഉണ്ടാവരുത്. അവ സൈബര്‍ നിയമപ്രകാരം കുറ്റകരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ എഴുതുന്നയാളുടേത് മാത്രമാണ്. ഇ-മലയാളിയുടേതല്ല
EMalayalee Available in MediaAppUSA
Copyright © 2024 emalayalee.com - All Rights Reserved.
Webmastered by MIPL, Web Hosting Calicut Kerala