ഉഷ സുഷമ പോലെ ഓളം വെട്ടുന്ന കാവ്യഭംഗി. വെളിച്ചം വിതറുന്ന പുലരിയുടെ ഭംഗി നുകരുമ്പോഴും അത് സന്ധ്യയുടെ സന്ദേശവും ആകുന്നു എന്ന് അറിയുന്ന കവയിത്രി രാത്രിയുടെ അറയിൽ നിന്നും ഒരു ദീപശിഖ പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന പ്രഭാതത്തിന്റെ കാഴ്ചകളിൽ പ്രപഞ്ച ശില്പിയെ നമിക്കുന്നു. പ്രകൃതിക്ഷേത്രവും ജപമാലകളും കാറ്റിന്റെ കുഴലൂത്തുമായി പ്രണവമന്ത്രങ്ങളിൽ പ്രണമിച്ച് നിൽക്കുന്ന സമസ്തചരാചരങ്ങളും കവയിത്രിയെ വിസ്മയിപ്പിക്കുന്നു. വളരെ മനോഹരം.

ശ്രീമതി മാർഗററ് ജോസഫിന്റെ കവിതകൾ വിടാതെ വായിക്കാറുണ്ട്. അവരെക്കുറിച്ച് സുധീർ പണിക്കവീട്ടിൽ എഴുതിയ നിരൂപണം വായിച്ചപ്പോൾ കവിതകൾ എല്ലാം തന്നെ ശ്രദ്ധയോടെ വായിക്കാൻ തുടങ്ങി. വളരെ ഹൃദ്യമായ ഭാഷയിൽ അവർ എഴുതുന്ന കവിതകൾ വായിക്കുമ്പോൾ കവിതാപാരായണത്തിന്റെ അനുഭൂതി അനുഭവപ്പെടുന്നു. സൂര്യരശ്മികളെ അനാദികാലം മുതൽ ഭൂമിയെ പ്രണയിക്കാൻ എത്തുന്ന കാമുകൻ (കാരണവർ) ആയി അവർ കാണുന്നു. പ്രഭാതരശ്മികൾ ചരാചരങ്ങളെ തൊട്ടുണർത്തുമ്പോൾ അവരെല്ലാം ആ വിസ്മയത്തിനു മുന്നിൽ നിന്ന് സ്തുതിപാടുകയും പ്രണവമന്ത്രങ്ങൾ ജപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഭാവനസമ്പന്നയാണ് ശ്രീമതി മാർഗരറ്റ് ജോസഫ് എന്ന് അവരുടെ കവിതകൾ ശ്രദ്ധിച്ച് വായിക്കുന്നവർക്ക് മനസ്സിലാകും. ശ്രീമതി മാർഗരറ്റ് ജോസഫിന് പ്രണാമം.