നിമിഷങ്ങൾ ഓർമ്മകളാകുന്നു...
ആ ഓർമ്മകളെയാണ്
ചിതലരിച്ചത്..
ചുറ്റും ധൂമ വര്ണ്ണം
സ്മൃതിപഥം വിജനം
കാഴ്ചകൾ മങ്ങി നേർക്കുന്നു.
യാത്രയ്ക്കു ദിശമാറ്റം...
.
സമാനതകൾ ദർശിക്കാൻ
കഴിയുന്നില്ല...
നമ്മൾ നമ്മളെ അറിയാത്തിടത്തോളം,
പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാത്തിടത്തോളം,
ഉടലുകൾ ഉഴലുമ്പോൾ
എങ്ങനെ, നമ്മുടെ ജന്മദിനങ്ങളും
വിവാഹ വാർഷികങ്ങളും
ഓർമ്മവരും ?
ഏകാകിയായ മനസ്സു-
ള്ളിലിരുന്നെന്തോ
പുലമ്പുന്നു..
ഒരു മാത്ര കൈമോശം
വന്നതറിയാതെ...
കണ്ണാടിയിൽ കാണും
സ്വന്തം പ്രതിബിംബവും
ഏതോ മിത്രമെന്നു നിനച്ചു
കരുണരസം കരകവിയുന്ന
കഥകൾ ഉരുവിടുന്നു..
ചുറ്റും കണ്ടവരെല്ലാം അപരിചിതർ ,
എന്നെ എനിക്കും,
നിന്നെ നിനക്കും അപരിചിതം
മറവിയുടെ
ഗർത്തങ്ങളിലാണ്ടവർ..
വിധി ചിലപ്പോഴെല്ലാം ക്രൂരമല്ലേ ?
ഞാൻ നിന്നെ മറന്നാലും
നീയെന്നെയോർമ്മിക്കുമല്ലോ ....
അതാണെൻ ജീവന്റെ അർത്ഥപൂർണത...