ഞാനാണു നീ (കവിത: നീത ജോസ് )

ഇളം പച്ച നിറമുള്ള

പതുപതുത്ത ബ്ലാങ്കറ്റിനുള്ളിൽ

മഴയുടെ തണുപ്പെത്താറില്ല

ചെന്നിക്കുത്തുകൾക്ക്

ഇടവേളകൾ കുറയുകയും

വിഷാദത്തിന്റെ

ചെളിക്കുണ്ടുകൾ

ആ ഇടങ്ങളെ

നിറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു

ഏറെയാഴത്തിലുള്ള

കനത്ത ഇരുട്ടിലേക്ക്

ആരും കാണാതെ

ഞാനിറങ്ങുന്നതീ ബ്ലാങ്കറ്റിനുള്ളിലൂടെയാണ്

ഇറുക്കിയടച്ച

കണ്ണുകൾക്കു ചുറ്റും

കറുപ്പും തടിപ്പുമായി

ഉറങ്ങാത്ത രാത്രികൾ

ചുറ്റിക്കിടക്കുന്നു

തലയ്ക്കുള്ളിലെ

മൂളലുകൾ

പഴയൊരു

മരണമൊഴിയുടെ

അവ്യക്തശകലങ്ങളാണ്

ഇതിനിടയിലും

നിന്നെയോർക്കാറുണ്ട് -

ഒരു സമാന്തര ലോകത്തെ

ഞാനാണു നീയെന്ന്

ഈ മുറിയ്ക്കുള്ളിൽ

ഇരുട്ടിനൊപ്പം

ഞാൻ വളർത്തുന്ന

മുറിച്ചെടുത്ത

റൂഹിന്റെ തണ്ട് -

അത് വേരു പിടിയ്ക്കാനുള്ള

പ്രാർത്ഥനയും

നീയാണ്

ഞാനായിട്ടെവിടെയോ

നീയുള്ളതിനാൽ

മഴയുടെ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ

പുതപ്പിനകത്തു നിന്നും

പുറത്തു വരാറുണ്ട്

നിനക്കറിയല്ല

നീയാണെന്നെ

മരിയ്ക്കാൻ

വിടാത്തതെന്ന്