ഒരു മനുഷ്യനെ, അതാരായാലും, ഒരു പോലീസ് ഓഫീസര് കാല്മുട്ടു കൊണ്ട് ഞെരിച്ചു കൊന്നത് കണ്ട് മനുഷ്യരാശി ഒന്നടങ്കം ഞെട്ടിയതാണ്. അതിന്റെ പ്രതിഫലനമായി അമ്മേരിക്കന് തെരുവുകളില് കറുത്ത വര്ഗക്കാര് രോഷ പ്രകടനം നടത്തുന്നു.
(അത് മറയാക്കി ചിലര് കൊള്ളയും കൊള്ളിവയ്പും നടത്തുന്നത് മറക്കുന്നില്ല.)
ഇന്ത്യന് അമേരിക്കന് സംഘടനകള് മിക്കതും കറൂത്തവര്ക്ക് ഐക്യ ദാര്ഡ്യം പ്രകടിപ്പിക്കുകയുംപോലീസ് അതിക്രമത്തെ അപലപിക്കുകയും ചെയ്തു. പക്ഷെ ഒരൊറ്റ മലയാളി സംഘടന പോലും പ്രതികരിച്ചു കണ്ടില്ല-അനുകൂലമായോ പ്രതികൂലമായോ പോലും.
മലയാളികള് ഇവിടെത്തന്നെയല്ലെ ജീവിക്കുന്നത്? അവര്ക്ക്ഒരു അഭിപ്രായം പറയാനുള്ള കെല്പ് പോലുമില്ലേ?
പ്രകടനങ്ങളില് മലയാളികളൊഴിച്ചുള്ള ഇന്ത്യാക്കാര് പങ്കെടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് കണ്ടു. വളരെ ചുരുക്കമായി മലയാളികളുടെയും.
ചില ചോദ്യങ്ങള്: ഇതൊന്നും നമുക്കു ബാധകമല്ല എന്നുണ്ടോ? ഒന്നാംതലമുറയില് പെട്ട നാം പൊതുവെ കുറ്റക്രുത്യങ്ങളില് പെടുകയോ പോലീസുകാരുമായി ബന്ധപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. കൂടുതലും പേടി തന്നെ കാരണം. പക്ഷെ രണ്ടാം തലമുറ അങ്ങനെയല്ല. മൂന്നാം തലമുറ ആകുമ്പോള് നാം കളേഡ് പീപ്പിള് ആയി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കും.
നീതിപൂര്ണമായ പോലീസ് എന്നത് എല്ലാവരൂടെയും ആവശ്യമാണ്. പോലീസ് നീതിരഹിതമായി പെരുമാറിയാല് അത് അംഗീകരിക്കാനാവില്ല. അത്രയെങ്കിലും പറയാന് നമുക്കു കഴിയണ്ടേ?
മിന്യാപോലീസില് കൊല്ലപ്പെട്ട ജോര്ജ് ഫ്ലോയ്ഡ് മുമ്പ് കുറ്റക്രുത്യങ്ങളില് പെട്ടു എന്നതു കൊണ്ട് അതിക്രമം ആകാമോ? 20 ഡോളറിനു ഗ്രോസറി വാങ്ങാന് പോയ ദരിദ്രനായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ നിസഹായത നാം കാണേണ്ടതില്ലേ?
മെമ്മോറിയല് ഡേക്കു മാത്രം ചിക്കാഗോയില് 10 കറുത്തവര് വെടിയേറ്റു മരിച്ചു. അത്രയും പേര് ബാള്ട്ടിമൂറിലും. കൊന്നതും കൊല്ലപ്പെട്ടതും കറുത്തവരാണ്. ഈ കൊലപാതകത്തെപറ്റി ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല.
അത്യപൂര്വമായി ഉണ്ടാകുന്നപോലീസ് അതിക്രമം മാത്രമാണോ അതിക്രമം. ചിന്തിക്കേണ്ട വിഷയം തന്നെ.
ഈ വിഷയത്തെപറ്റി സിനിമാ നടനും എഴുത്തുകാരനുമായ തമ്പി ആന്റണി, സാമൂഹിക പ്രവര്ത്തകന് അനില് പുത്തഞ്ചിറ, എഴുത്തുകാരനായ ജോണ് കുന്തറ എന്നിവരുടെ ലേഖനങ്ങള് താഴെ.