കൊറോണ, ജൈവയുദ്ധത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമോ? (ജോര്‍ജ് തുമ്പയില്‍ : പകല്‍ക്കിനാവ് 186)

കൊറോണ വൈറസ് അമേരിക്ക പടച്ചു വിട്ടതാണെന്ന് ചൈനയും അതല്ല, ചൈനീസ് ലാബില്‍ നിന്നും ചോര്‍ന്നതാണെന്നുമുള്ള ആരോപണ പ്രത്യാരോപണങ്ങള്‍ നടക്കുന്നു. എന്തായാലും മരണസംഖ്യ, ഇത് എഴുതുമ്പോള്‍ നൂറിനോട് അടുക്കുന്നു. മൂവായിരത്തിലേറെ പേര്‍ മരണത്തോട് മല്ലടിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ ഒരു ജൈവയുദ്ധം ശരിക്കുമുണ്ടോ?

കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടില്‍ 500 ദശലക്ഷത്തിലധികം ആളുകള്‍ പകര്‍ച്ചവ്യാധികള്‍ മൂലം മരിച്ചു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത് ചൈനയ്‌ക്കെതിരായ ആക്രമണത്തിനിടെ ജപ്പാനീസ് രോഗകാരികളോ വിഷവസ്തുക്കളോ മനപൂര്‍വ്വം പുറത്തുവിട്ടതാണ് ഈ പതിനായിരക്കണക്കിന് മരണങ്ങള്‍ക്ക് കാരണം. രണ്ട് അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടികള്‍ മൂലം 1925 ലും 1972 ലും ജൈവ ആയുധങ്ങള്‍ നിരോധിച്ചുവെങ്കിലും അതു ഫലം കണ്ടില്ലെന്ന് ഇപ്പോഴത്തെ കൊറോണ വൈറസും പറയുന്നു. ആക്രമണാത്മക ആയുധ ഗവേഷണം നടത്തുന്നതില്‍ നിന്നും വലിയ തോതിലുള്ള ജൈവ ആയുധങ്ങള്‍ ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്നതില്‍ നിന്നും രാജ്യങ്ങളെ തടയുന്നതില്‍ ഈ ഉടമ്പടികള്‍ പരാജയപ്പെട്ടു. രോഗകാരികളായ വൈറസുകള്‍, ബാക്ടീരിയകള്‍, വിഷവസ്തുക്കള്‍ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ അറിവ് വര്‍ദ്ധിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച്, ഇതെല്ലാം ജൈവ യുദ്ധത്തിന് വിനാശകരമായി മാറുമെന്നത് ഭയപ്പെടുത്തുന്നു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത്, കോളറ, ടൈഫോയിഡ് എന്നിവ പടരുന്നതിനെക്കുറിച്ച് പഠിക്കാന്‍ എന്ന വ്യാജേന ജാപ്പനീസ് സൈന്യം ചൈനീസ് ഗ്രാമങ്ങളിലെ ആയിരത്തിലധികം കിണറുകളില്‍ വിഷം കലര്‍ത്തി. ഇത് വലിയൊരു പ്രശ്‌നമായി അന്ന് ഉയര്‍ന്നു വന്നുവെങ്കിലും യുദ്ധത്തിന്റെ പാരമ്യതയില്‍ അത് ചര്‍ച്ചയ്ക്കു പോലും വന്നില്ലെന്നതാണ് യാഥാര്‍ത്ഥ്യം.

നാഗരികതയുടെ ആരംഭം മുതല്‍ മനുഷ്യന്‍ കൊലപാതക ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കായി വിഷം ഉപയോഗിച്ചു. വ്യക്തിഗത ശത്രുക്കള്‍ക്കെതിരെ മാത്രമല്ല, ഇടയ്ക്കിടെ സൈന്യങ്ങള്‍ക്കെതിരെയും പ്രയോഗിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ലൂയി പാസ്ചര്‍, റോബര്‍ട്ട് കോച്ച് എന്നിവരുടെ മൈക്രോബയോളജിയുടെ അടിസ്ഥാനം ജൈവ ആയുധങ്ങളില്‍ താല്‍പ്പര്യമുള്ളവര്‍ക്ക് പുതിയ സാധ്യതകള്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്തതോടെ ലോകം ഇതിന്റെ അപകടം മണത്തു. ഈ അപകടങ്ങള്‍ പെട്ടെന്നുതന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു, അതിന്റെ ഫലമായി രണ്ട് അന്താരാഷ്ട്ര പ്രഖ്യാപനങ്ങള്‍  1874 ല്‍ ബ്രസ്സല്‍സിലും 1899 ല്‍ ഹേഗിലും വിഷം കലര്‍ന്ന ആയുധങ്ങള്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത് നിരോധിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ഇവയും പിന്നീടുള്ള ഉടമ്പടികളും എല്ലാം നല്ല വിശ്വാസത്തോടെയാണ് ഉണ്ടാക്കിയതെങ്കിലും അവയില്‍ നിയന്ത്രണ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളൊന്നും അടങ്ങിയിരുന്നില്ല. അതിനാല്‍ താല്‍പ്പര്യമുള്ള കക്ഷികള്‍ ജൈവ ആയുധങ്ങള്‍ വികസിപ്പിക്കുന്നതിലും ഉപയോഗിക്കുന്നതിലും തടയുന്നതില്‍ പരാജയപ്പെട്ടു. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത് ജൈവശാസ്ത്രപരവും രാസപരവുമായ വന്‍തോതിലുള്ള ആയുധങ്ങള്‍ ജര്‍മ്മന്‍ സൈന്യം ഉപയോഗിച്ചു. ജൈവ ആയുധങ്ങളുമായുള്ള ആക്രമണം ചെറിയ തോതിലായിരുന്നു. ആന്ത്രാക്‌സും ഗ്രന്ഥികളെ ബാധിക്കുന്നതുമായ വൈറസുകളെ കടത്തിവിട്ടുള്ള പകര്‍ച്ചവ്യാധി പടര്‍ത്താനായിരുന്നു ജര്‍മ്മനിയുടെ നീക്കം. 

കഴിഞ്ഞ സഹസ്രാബ്ദത്തില്‍ ജീവശാസ്ത്രപരമായ യുദ്ധത്തിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ പരിശോധിച്ചാല്‍ ഞടുങ്ങി പോകും. കൊറോണയുടെ എഴുന്നള്ളത്തൊക്കെ എത്ര നിസാരമെന്നു തോന്നുന്ന നീക്കങ്ങള്‍ മാനവരാശിയുടെ ചരിത്രത്തില്‍ ദര്‍ശിക്കാം. 1155-ല്‍ ചക്രവര്‍ത്തി ബാര്‍ബറോസ കിണറുകളില്‍ വിഷം കലര്‍ത്തി. ഇറ്റലിയിലെ ടോര്‍ട്ടോണയിലായിരുന്നു സംഭവം. ക്രിമിയന്‍ പെനിന്‍സുലയിലെ നഗരമതിലുകള്‍ക്ക് മുകളിലൂടെ 1346-ല്‍ മംഗോളിയന്‍ പ്ലേഗ് ബാധിതരുടെ മൃതദേഹങ്ങള്‍ വിതറിയതായി കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതിനേക്കാള്‍ ക്രൂരമായ സംഭവമുണ്ടായത്, 1495-ലാണ്. കുഷ്ഠരോഗികളുടെ രക്തം വീഞ്ഞില്‍ കലര്‍ത്തിയ സ്‌പെയ്ന്‍ അവരുടെ ഫ്രഞ്ച് ശത്രുക്കളായ ഇറ്റലിയിലെ നേപ്പിള്‍സിന് വിറ്റു. 1650-ല്‍ പോളിഷ് സേന പേവിഷമേറ്റ ക്രൂര നായ്ക്കളുടെ ഉമിനീരെടുത്തു ശത്രുക്കളില്‍ പടര്‍ത്തിയത്രേ. 1763-ല്‍ വസൂരി രോഗികള്‍ ഉപയോഗിച്ച പുതപ്പ് ബ്രിട്ടീഷുകാര്‍ അമേരിക്കക്കാര്‍ക്ക് പുതപ്പ് വിതരണം ചെയ്തു. 1797-ല്‍ രാജ്യത്തിന്റെ വ്യാപനം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനായി നെപ്പോളിയന്‍ ഇറ്റലിയിലെ മാന്റുവയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള സമതലങ്ങളില്‍ വെള്ളപ്പൊക്കമുണ്ടാക്കി. 1863-ല്‍ കോണ്‍ഫെഡറേറ്റുകള്‍ മഞ്ഞപ്പിത്തം, വസൂരി രോഗികളില്‍ നിന്നുള്ള വസ്ത്രങ്ങള്‍ അമേരിക്കയിലെ യൂണിയന്‍ സൈനികര്‍ക്ക് വില്‍ക്കുന്നു

ഈ ആക്രമണങ്ങളില്‍ ഏതെങ്കിലും രോഗം പടരാന്‍ കാരണമായോ എന്ന് വ്യക്തമല്ല. കഫയില്‍, പ്രതിസന്ധിയിലായ നഗരത്തിലെ ശുചിത്വമില്ലാത്ത അവസ്ഥ കാരണം പ്ലേഗ് സ്വാഭാവികമായും പടര്‍ന്നിരിക്കാം. അതുപോലെ, ഇന്ത്യക്കാര്‍ക്കിടയിലെ വസൂരി പകര്‍ച്ചവ്യാധി കുടിയേറ്റക്കാരുമായുള്ള സമ്പര്‍ക്കം മൂലമാകാം. കൂടാതെ, മഞ്ഞപ്പിത്തം പടര്‍ത്തുന്നത് കൊതുകുകള്‍ മാത്രമാണ്. തെക്കേ അമേരിക്ക പിടിച്ചടക്കിയപ്പോള്‍ സ്പാനിഷുകാര്‍ വസൂരി ആയുധമായി ഉപയോഗിച്ചിരിക്കാം. എന്നിരുന്നാലും, സ്വദേശികളായ അമേരിക്കക്കാര്‍ക്കിടയില്‍ മനപൂര്‍വ്വം രോഗങ്ങള്‍ പടര്‍ന്നത് കൊളംബസിനു മുന്‍പുള്ള ജനസംഖ്യയുടെ 90% പേരില്‍ കുറവുണ്ടാക്കിയെന്നു കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.

ജൈവ ആയുധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള നിലവിലെ ചര്‍ച്ച തീര്‍ച്ചയായും അവബോധം വളര്‍ത്തുന്നതിലും ആക്രമണത്തെ നേരിടാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിലും പ്രധാനമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ജൈവ ആക്രമണത്തിന്റെ ഊഹങ്ങളെ, പ്രതിവര്‍ഷം തടയാന്‍ കഴിയുന്ന അണുബാധകളില്‍ നിന്ന് ഇപ്പോഴും മരിക്കുന്ന ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ ഭീകരമായ യാഥാര്‍ത്ഥ്യവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍, ഒരു സാങ്കല്‍പ്പികം മാത്രമാകാം.

ഇറാഖ് ജൈവ ആയുധങ്ങള്‍ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ട് എന്ന വിവരമായിരുന്നു അവസാനമായി ഭയപ്പെടുത്തിയത്. ഇപ്പോള്‍ കൊറോണയില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ഇതില്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമുണ്ടോയെന്നു സംശയമുണ്ട്. ജൈവ ആക്രമണത്തെ വിവരിക്കുന്ന ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ വിറ്റുപോകുന്ന നോവലുകള്‍, സെപ്റ്റംബര്‍ 11 ന് നടന്ന ഭീകരാക്രമണത്തിന് ശേഷമുള്ള ആന്ത്രാക്‌സ് കത്തുകള്‍ എന്നിവ ഉള്‍പ്പെടെ നിരവധി ഘടകങ്ങള്‍ കാരണം ജൈവ യുദ്ധത്തിലും ഭീകരതയിലും ലോകം ഉറ്റു നോക്കുന്നുവെന്നത് യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാണ്. ചരിത്രം പറയുന്നതുപോലെ, വന്‍തോതിലുള്ള നാശത്തിന്റെ ആയുധങ്ങള്‍ വികസിപ്പിക്കാന്‍ കഴിവുള്ള ഒരു രാജ്യവും അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതില്‍ നിന്ന് വിട്ടുനില്‍ക്കുന്നില്ല. ഫലപ്രദമായ പരിശോധനാ നടപടിക്രമം നിലവിലില്ലെങ്കില്‍ അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടികള്‍ അടിസ്ഥാനപരമായി ഉപയോഗശൂന്യമാണെന്ന് സോവിയറ്റ് പദ്ധതി കാണിക്കുന്നു. നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍, രോഗകാരികള്‍ക്കെതിരായ മരുന്നുകളും വാക്‌സിനുകളും വികസിപ്പിക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ അതേ അറിവ് ജൈവ ആയുധങ്ങളുടെ വികസനത്തിനായി ദുരുപയോഗം ചെയ്യാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്. അതിനാല്‍, ഹാനികരമായ രോഗകാരികളെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങള്‍ പരസ്യമാക്കരുതെന്നും പകരം 'ഉചിതമായ പ്രതിനിധികളുടെ' കൈകളില്‍ വയ്ക്കണമെന്നും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ക്കും രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്കും താല്‍പ്പര്യമുള്ള നടപടികള്‍ ആവിഷ്‌കരിക്കാനും ആവശ്യമായ എല്ലാ വിവരങ്ങളും നല്‍കുന്നതിന് ജൈവ ആയുധങ്ങളുടെ വികാസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങള്‍ നല്‍കാനും ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ തന്നെ രംഗത്തു വരേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കൊറോണയെക്കുറിച്ചുള്ള അഭ്യൂഹങ്ങള്‍ പരക്കുമ്പോഴും ഇത്തരമൊരു നീക്കമാണ് ഉണ്ടാവേണ്ടത്.