അവളും അവനും (കവിത: സീന ജോസഫ്)

SAHITHYAM 17-Oct-2019

തിരകള്‍ തീരത്തോട് മൊഴിയുന്നത്
എന്തായിരുക്കുമെന്നവള്‍.
പ്രണയനിവേദനങ്ങളോ പരിഭവമോ?
തിരകള്‍ക്കങ്ങനെ പറയാനൊന്നുമില്ല,

പ്രകൃത്യാ ഇങ്ങനെയാണെന്നവന്‍.

കടല്‍ക്കാറ്റു പൂവിന്റെ കവിളിണ തലോടി
ച്ചൊല്ലുന്നതെന്തായിരിക്കുമെന്നവള്‍.
എന്നും തിളങ്ങിപ്പുഞ്ചിരിച്ചു നില്‍ക്കണം,
കൂടെയെപ്പോഴും ഞാനുണ്ടാകുമെന്നോ?
കാറ്റങ്ങനെയൊന്നും പറയാറില്ല,
കാറ്റിനു കാരണം മര്‍ദ്ദവ്യതിയാനങ്ങളെന്നവന്‍.

നീലമാനത്ത് തോരണം തൂക്കുന്ന മുകിലുകള്‍
ദൂതുപോകുന്നതാര്‍ക്കു വേണ്ടിയെന്നവള്‍.
ദൂതയക്കാന്‍ മുകിലുകളെന്താ,
ഈമെയില്‍ സെര്‍വ്വറുകളോ എന്നവന്‍.

ദൂരെ നിഴല്‍പോലെ കാണും കപ്പലിന്‍
നാവികന്‍ കിനാവു കാണ്മതാരെയെന്നവള്‍.
കിനാവല്ല, ദിശാസൂക്ഷ്മതയാകും കണ്ണിലെന്നവന്‍.

ഇത്രമേല്‍ പ്രായോഗികമതിയാം നിന്നെ
സ്വപ്നചാരിയാം ഞാനെന്തിനു കൂടെക്കൂട്ടിയെന്നവള്‍.

സ്വപ്നത്തേരില്‍ നിന്നുരുണ്ടു താഴെ വീഴുമ്പോള്‍
താങ്ങിനിര്‍ത്താന്‍ വേറെയാരു കാണുമെന്നവന്‍.

അവനാണു ശരിയെന്നു തോന്നുമ്പോഴൊക്കെയും
അവള്‍ പുതയ്ക്കുമൊരു മൃദുമൗനപ്പുതപ്പുണ്ട്.
ചുണ്ടുകളില്‍ ഒളിച്ചുകളിക്കുമൊരു ചെറുചിരിയുമുണ്ട്!

Facebook Comments

Comments.

Sudhir Panikkaveetil

2019-10-19 11:59:23

In this poem we see the beautiful melding of dream and reality. Dream and reality are mutually dependable. The fantasies of the girl are more towards lust and and her imagination goes wild. The poet may be using the surrealism method. We know love and lust are inseparable.The boy is more realistic and she realizes it and feels happy. Good poem.

amerikkan mollakka

2019-10-18 19:18:43

ഇങ്ങടെ കബിതകൾ നന്നാവുന്നുണ്ട്. മൊഞ്ചുള്ള

എഴുത്തുകാരും, എഴുത്തുകാരികളും അബരുടെ

പടം കൊടുക്കണം. ഇങ്ങളും അത് ശ്രദ്ധിക്കണം.

പിന്നെ മൃദു മൗന പുതപ്പ് എന്ന പ്രയോഗം

ഞമ്മക്ക് പെരുത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുണു . ഒന്റെ

ശരിയെ ചോദ്യം ചെയ്യാനാകാത്ത ആ നിശബ്ദത

അതിൽ ഇങ്ങള് ആണ്ടുപോകുമ്പോൾ ചെറു ചിരി

പരക്കുന്നത് ഒനോട് മൗനമായി സമ്മതിക്കലാണ്.

എയ്തു കബിതകൾ മൊഹബത്തും , ഇഷ്ക്കും,

മുയുവനും നിറച്ച്.