"പ്രത്യക്ഷമായും പരോക്ഷമായും  ഓരോ കവിതകളും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന അര്‍ത്ഥം വായനക്കാരന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ അത്തരം കവിതകള്‍ അവനു   പ്രിയങ്കരമാകുന്നു.  എവിടെയോ വായിച്ചത് ഓര്‍മ്മ വരുന്നു. സെന്റ് അഗസ്റ്റിന്‍ എന്ന മഹാനോട് ഒരിക്കല്‍ ഒരാള്‍ ചോദിച്ചു. കാവ്യം എന്നാല്‍ എന്താണ്.  അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറുപടി ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. "കവിത എനിക്കറിയാം. പക്ഷെ, അതിന്നതാണെന്നു നിങ്ങളോട് പറയാനറിഞ്ഞുകൂടാ." ശരിയാണ് കവിതയെ നിര്‍വചിക്കുക, കവിതയെ വിലയിരുത്തുക ഇതെല്ലാം പൂര്‍ണ്ണമായി നിര്‍വഹിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ഒന്നാണ്. ഇപ്പോഴാണെങ്കില്‍  സാധാരണക്കാരന് മനസ്സിലാകാത്ത കവിതകള്‍ ഉത്തമം എന്ന ഒരു വിചാരം ബലപ്പെട്ടു വരുന്നുണ്ട്.  ശ്രീമതി രമ പ്രസന്ന പിഷാരടിയുടെ അമ്പത്തിയൊന്നു കവിതകള്‍ അടങ്ങുന്ന കുചേലഹൃദയം എന്ന കവിതാസമാഹാരം വായിച്ചപ്പോള്‍ ഉളവായ ചില അനുഭവങ്ങള്‍ വായനക്കാരുമായി പങ്കുവയ്ക്കുകയാണ്. അമ്പത്തിയൊന്നു കവിതകളില്‍ നിന്നും ചിലത് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നുവെന്നു മാത്രം. മുഴുവന്‍ കവിതകളെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും ചിലതെല്ലാം ഒന്ന് സ്പര്‍ശിച്ചുപോകുന്നു.

കവികള്‍ അവരുടെ സുഖത്തിനും അവര്‍ക്ക് മനസ്സിലാക്കുവാനും വേണ്ടി  മാത്രം എഴുതുകയാണെങ്കില്‍ പിന്നെ അത് എന്തിനു പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തണം. കവികള്‍ അവര്‍ക്കു ചുറ്റും കാണുന്നതൊക്കെ അവരില്‍ എന്ത് അനുഭൂതി ഉളവാക്കുന്നു എന്നെഴുതുമ്പോള്‍ അത് വായനക്കാരന് കൂടി അനുഭവപ്പെടണം. അപ്പോള്‍ കവിയുടെ ഉദ്യമം സഫലമായി. ശ്രീമതി പിഷാരടിയുടെ കവിതകള്‍ ഇക്കാര്യത്തില്‍ നീതിപുലര്‍ത്തുന്നതായി കാണാം. കാല്‍പ്പനികതയുടെ  സൗന്ദര്യവും ചൈതന്യവും ഇവരുടെ കവിതകളില്‍ പ്രകടമാണ്."

പ്രത്യക്ഷമായും പരോക്ഷമായും പണിക്കവീട്ടിൽ ജോസ് ചെറി പുരത്തിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി, മേൽ ഉദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ഖണ്ഡികയിൽ  നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ലളിതമായ ഭാഷയിൽ എന്തുകൊണ്ട് കവിത എഴുതിക്കൂടാ ? നല്ല ചോദ്യം . പണ്ട് 'കലയുടെ ലോകം ഒരു കളിവീടായി ഒതുങ്ങിയിരുന്നു' എന്ന് വയലാർ 'മനുഷ്യനിലേക്ക് ' എന്ന കവിതയിൽ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട് . കൂടാതെ കലയെ 'രാസവിലാസ'ത്തിനുള്ള ഒരു ഉപാധിയുമാക്കി. ശ്ലോകം ചൊല്ലലും അർഥം പറയലുമായ് നാലമ്പലമൂലകൾ തോറും പാകം തെറ്റാതങ്ങനെ വീര ശൃംഖലകൾക്കായി കവിത രചിച്ചു -  പക്ഷെ അവർക്ക് അവരുടെ ചുറ്റും ജനകോടികളുടെ വേർപ്പിൽ ചോരയിൽ ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വരുന്ന ഒരു ലോകത്തെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല . വയലാർ വിപ്ലവത്തിൽ വയലാർ കവിതകൾക്കുള്ള പ്രാധാന്യം അതിന്റെ ചരിത്രങ്ങളിൽ മുദ്രണം ചെയ്തിരിക്കുന്നത് ആർക്കും വായിച്ചെടുക്കാവുന്നതാണ് .   

കാലത്തിനനുസരിച്ച് കവിതയും മാറുന്നു . ഇന്ന് മനുഷ്യൻ വീണ്ടും . സമൃദ്ധിയുടെയും  സമ്പന്നതയുടെയും നടുവിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകുമ്പോൾ    "ശ്ലോകം ചൊല്ലലും അർഥം പറയലുമായ് നാലമ്പലങ്ങളുടെ മൂലകളിൽ കിടന്നതുപോലെ കവിതയുടെ അവസ്ഥയും മാറി,   ആധുനികതയുടെയും അത്യന്താധുനികതയുടെയും നാലമ്പലമൂലകളിൽ ഒതുങ്ങുകയാണ് . ആ കവിതകൾക്കും അതിന്റെ രചയിതാക്കള്ക്കും   അവരുടെ ചുറ്റും ജനകോടികളുടെ വേർപ്പിൽ ചോരയിൽ ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വരുന്ന ഒരു ലോകത്തെ കാണാൻ കഴിയാതെ പോകുന്നു 

പക്ഷെ 'രാമാ പിഷാരടി എന്ന  കവയിത്രി സമൂഹത്തിൽ നിന്നും അകന്നു പോയിട്ടില്ല എന്ന് താഴെ ഉദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്ന കവിതാശകലം വ്യക്തമാക്കുന്നു .   ഇന്ന് കാശുകൊടുത്തൽ ഡിഗ്രികളും, അവാർഡുവുകളും സാഹിത്യ ആക്കർഡമി അവാർഡുകൾ ലഭ്യമാണ് .  അതെ ഗുരുകുലങ്ങൾ വിജ്ഞാനത്തെ വിൽക്കുന്ന കളരികളായി മാറിയിട്ടുണ്ട് .  ഇന്ന് ആതുരശുശ്രൂഷ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ കാണാൻ കിട്ടാത്ത ഒന്നാണ് കാരുന്യത്തിന്റ കണിക.  പണമമാം മുന്തിരി കുലക്ക് വേണ്ടി ചാടുന്ന മനുഷ്യരാണ് ചുറ്റും .  ഒരു യഥാർത്ഥ കവിയുടെ ധർമ്മാണിത് . കവി കവിതയാകുന്ന ദർപ്പണത്തിലൂടെ നമ്മളുടെ ഇടയിൽ നടമാടുന്ന അധർമ്മങ്ങളെ നമ്മൾക്ക് നേരെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. അപ്പോളാണ് സാധരണ ജനങ്ങൾ ആ കവിത ഏറ്റുപാടുകയുംചെയ്യുന്നു 

"ഗുരുകുലങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നിവിടെ വിദ്യാരംഭ

കളരികള്‍ വില്‍ക്കുന്ന വ്യ?(വി?)ജ്ഞനങ്ങളെ

ഗിരി   ശൃങ്ക സജ്ഞീവനിക്കുള്ളിലെ ദയാ

കിരണങ്ങള്‍ പണമാക്കുമാതുരക്ഷേത്രങ്ങള്‍"

കവയിത്രിക്കും വ്യവഛേദകനും അഭിനന്ദനങ്ങൾ 

കുചേലവൃത്തത്തിൽ നിന്നൊരു ഭാഗം (രാമപുരത്ത് വാരിയർ )

"പട്ടിണികൊണ്ട് മെലിഞ്ഞ പണ്ഡിതന് കുശസ്ഥലി-

പട്ടണം കണ്ടപ്പോഴേ വിശപ്പും ദാഹവും, 

പെട്ടെന്നകന്നുവെന്നല്ല ഭക്തികൊണ്ടന്നിയെ പണി -

പെട്ടാലുമൊഴിയാത്ത ഭാവാർത്തിയും തീർന്നു "