എന്റെ ചെറുതുകളുടെ തമ്പുരാട്ടി! (കവിത: മാലിനി)
SAHITHYAM
03-Jul-2019
SAHITHYAM
03-Jul-2019
ചെറുതുകളിലൊരു വലുതുണ്ട്
വലുതുകളൊക്കെയും ചെറുതുകള്‍ചേര്‍ന്നാ
ചെറുതുകളെയൊക്കെ വലുതായിക്കാണാന്‍
ചെറിയ നീ ഉള്ളില്‍ വലുതായിരിക്കണം.
കാസരോഗിയെ കാണുമ്പോഴോര്‍ക്കണം
ഓരോ ശ്വാസതാളവും എത്ര വലുതെന്ന്
നെല്‍മണിയോരോന്നും നെല്ലറ നിറക്കുമ്പോള്‍
ചെറുതെത്ര വലുതെന്നറിയണം നീ.
എന്നെന്നെ പഠിപ്പിച്ച ചെറുതുകളുടെ തമ്പുരാട്ടി!
നീണ്ട കാല്‍നടയാത്രകളില്‍
നെട്ടോട്ടമോടും പ്രാരാബ്ധ ദിനങ്ങളില്‍
നസ്‌റത്തിലെ തച്ചനെ ഞാന്‍ കേട്ടതും
കര്‍ണ്ണന്റെ കണ്ണീരറിഞ്ഞതും നീ പറഞ്ഞ്.
അക്ഷരങ്ങളെ ഞാന്‍ കൂട്ടിവായിച്ചപ്പോഴാ
അക്ഷരതെറ്റുള്ളയെന്റെ കഥകള്‍ക്കു
കാതോര്‍ത്തൊരു പുഞ്ചിരിയാലെന്നെ
പിന്നെയും പിന്നെയും കഥകള്‍ പറയിച്ചതും
എന്റെ കഥകളുടെ തമ്പുരാട്ടി!
കനമേറും ഭാരം വരുംനാളിലതിനെ
പൊളിച്ചടുക്കി ചെറുതാക്കണം.
ആയുധമുള്ള വൈരിയെക്കണ്ടലാ
ദിശമാറിയോടാനും നീ മടിക്കേണ്ട.
ഒരുവേള ഓര്‍ത്താല്‍ കരയുന്ന കാര്യം
പലവേളയോര്‍ത്തു കരയണ്ട നീ.
ഒരുവേള ഓര്‍ത്താല്‍ ചിരിക്കുന്ന കാര്യം
പലവേളയോര്‍ത്തു ചിരിക്കണം നീ.
എന്നും പറഞ്ഞു പ്രായോഗികതയുടെ തമ്പുരാട്ടി!
ഒത്തിരിയൊത്തിരി ആശകള്‍, അരുതുകള്‍
ഒത്തിരിയൊത്തിരി ചെറുതുകള്‍, വലുതുകള്‍
എന്നാലുണ്ടാകണം അതിനിടയിലൊരു തുലനം
ആ സമനിലയാകണം ജീവിതം.
ഇന്നുകഴിഞ്ഞേ നാളെയുള്ളെന്നും
അതുകൊണ്ടന്നത്തെ അപ്പത്തിന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണന്നും
ഇന്നുകഴിഞ്ഞാലൊരു നാളെയുണ്ടെന്നും
നീതന്നെ പൊരുതണം നാളെയ്ക്കായെന്നും പറഞ്ഞപ്പോള്‍
‘തമ്മില്‍ ചേരില്ലല്ലോ’ എന്നതിനെന്നെ ശാസിച്ചത്
വിശ്വാസത്തിന്റെ തമ്പുരാട്ടി!
ശ്വസിച്ചതില്‍ പാതിയെനിക്കുതന്നു
കഴിച്ചതില്‍ പാതിയുമെനിക്കുതന്നു
നാല്‍പ്പതാം വയസ്സില്‍ നിന്റെ
മാതൃപാത്രത്തിലെന്നെ സൂക്ഷിച്ച്
ഈ സുന്ദര ഭൂവിലെനിക്കൊരു
ചെറിയ വലിയ ജീവിതം
തന്നതിനെന്നുമെന്നുമീ പുഞ്ചിരി!
നിറമിഴികളില്‍ നന്ദിയൊളിപ്പിച്ച
നമുക്കിടയിലെ സ്വകാര്യ പുഞ്ചിരി!
എന്റെ അമ്മക്ക്
എന്റെ ചെറുതുകളുടെ തമ്പുരാട്ടിക്ക്!
വലുതുകളൊക്കെയും ചെറുതുകള്‍ചേര്‍ന്നാ
ചെറുതുകളെയൊക്കെ വലുതായിക്കാണാന്‍
ചെറിയ നീ ഉള്ളില്‍ വലുതായിരിക്കണം.
കാസരോഗിയെ കാണുമ്പോഴോര്‍ക്കണം
ഓരോ ശ്വാസതാളവും എത്ര വലുതെന്ന്
നെല്‍മണിയോരോന്നും നെല്ലറ നിറക്കുമ്പോള്‍
ചെറുതെത്ര വലുതെന്നറിയണം നീ.
എന്നെന്നെ പഠിപ്പിച്ച ചെറുതുകളുടെ തമ്പുരാട്ടി!
നീണ്ട കാല്‍നടയാത്രകളില്‍
നെട്ടോട്ടമോടും പ്രാരാബ്ധ ദിനങ്ങളില്‍
നസ്‌റത്തിലെ തച്ചനെ ഞാന്‍ കേട്ടതും
കര്‍ണ്ണന്റെ കണ്ണീരറിഞ്ഞതും നീ പറഞ്ഞ്.
അക്ഷരങ്ങളെ ഞാന്‍ കൂട്ടിവായിച്ചപ്പോഴാ
അക്ഷരതെറ്റുള്ളയെന്റെ കഥകള്‍ക്കു
കാതോര്‍ത്തൊരു പുഞ്ചിരിയാലെന്നെ
പിന്നെയും പിന്നെയും കഥകള്‍ പറയിച്ചതും
എന്റെ കഥകളുടെ തമ്പുരാട്ടി!
കനമേറും ഭാരം വരുംനാളിലതിനെ
പൊളിച്ചടുക്കി ചെറുതാക്കണം.
ആയുധമുള്ള വൈരിയെക്കണ്ടലാ
ദിശമാറിയോടാനും നീ മടിക്കേണ്ട.
ഒരുവേള ഓര്‍ത്താല്‍ കരയുന്ന കാര്യം
പലവേളയോര്‍ത്തു കരയണ്ട നീ.
ഒരുവേള ഓര്‍ത്താല്‍ ചിരിക്കുന്ന കാര്യം
പലവേളയോര്‍ത്തു ചിരിക്കണം നീ.
എന്നും പറഞ്ഞു പ്രായോഗികതയുടെ തമ്പുരാട്ടി!
ഒത്തിരിയൊത്തിരി ആശകള്‍, അരുതുകള്‍
ഒത്തിരിയൊത്തിരി ചെറുതുകള്‍, വലുതുകള്‍
എന്നാലുണ്ടാകണം അതിനിടയിലൊരു തുലനം
ആ സമനിലയാകണം ജീവിതം.
ഇന്നുകഴിഞ്ഞേ നാളെയുള്ളെന്നും
അതുകൊണ്ടന്നത്തെ അപ്പത്തിന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണന്നും
ഇന്നുകഴിഞ്ഞാലൊരു നാളെയുണ്ടെന്നും
നീതന്നെ പൊരുതണം നാളെയ്ക്കായെന്നും പറഞ്ഞപ്പോള്‍
‘തമ്മില്‍ ചേരില്ലല്ലോ’ എന്നതിനെന്നെ ശാസിച്ചത്
വിശ്വാസത്തിന്റെ തമ്പുരാട്ടി!
ശ്വസിച്ചതില്‍ പാതിയെനിക്കുതന്നു
കഴിച്ചതില്‍ പാതിയുമെനിക്കുതന്നു
നാല്‍പ്പതാം വയസ്സില്‍ നിന്റെ
മാതൃപാത്രത്തിലെന്നെ സൂക്ഷിച്ച്
ഈ സുന്ദര ഭൂവിലെനിക്കൊരു
ചെറിയ വലിയ ജീവിതം
തന്നതിനെന്നുമെന്നുമീ പുഞ്ചിരി!
നിറമിഴികളില്‍ നന്ദിയൊളിപ്പിച്ച
നമുക്കിടയിലെ സ്വകാര്യ പുഞ്ചിരി!
എന്റെ അമ്മക്ക്
എന്റെ ചെറുതുകളുടെ തമ്പുരാട്ടിക്ക്!
Comments.
Leave a reply.
മലയാളത്തില്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്യാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അസഭ്യവും നിയമവിരുദ്ധവും അപകീര്‍ത്തികരവുമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ പാടില്ല. വ്യക്തിപരമായ അധിക്ഷേപങ്ങളും ഉണ്ടാവരുത്. അവ സൈബര്‍ നിയമപ്രകാരം കുറ്റകരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ എഴുതുന്നയാളുടേത് മാത്രമാണ്. ഇ-മലയാളിയുടേതല്ല
Facebook Comments