തീരത്തടിഞ്ഞ ചിപ്പി (കവിത: ജോസഫ് നമ്പിമഠം)

ഒരെണ്ണത്തിന്റെ കൂടെ താമസിച്ചു മതിയായി . ഇനി അക്കരെ ചെന്ന് ഏഴെണ്ണത്തെ കൂടി തലയിൽ കയറ്റി !! ങ്ങാ . വേണ്ട വേണ്ട ഈ പൊല്ലാപ്പ് വേണ്ട . ഞാൻ ഈ മണൽ തീർത്ത്‌ മലർന്ന് കിടന്ന് ബിക്കിനി ഇട്ട് കുളിക്കാൻ വരുന്ന തരുണീമണികളെ കണ്ടു കൊള്ളാം . ഈ മണൽ പരപ്പിലെ പൊള്ളലിനും ഒരു സുഖമുണ്ട് 

കടങ്കഥയാണത്

പരമരഹസ്യമാണ് 

ദുര്‍ജ്ഞേയമാണത് 

ഗോപ്യമാണ് 

നിഗൂഡമാണ് 

അർഥം പിടികിട്ടാത്ത 

പ്രഹേളികയാണത്

കയ്യിൽ കിട്ടിയ ജീവിതത്തെ  

ഇട്ടുരുട്ടുന്നു മനുഷ്യർ

കല്ലുവച്ചിടിക്കുന്നിടയ്ക്ക് 

കിള്ളിപൊളിച്ചു നോക്കുന്നു 

ചിപ്പിയെപ്പോലെ 

കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്നു 

മരിച്ചു സ്വർഗ്ഗം പൂകാൻ

വിളക്കും കൊളുത്തിനിൽക്കുന്ന 

ഏഴു കന്യകമാരുമായി 

വീണ്ടും ഒരു ജീവിതം തുടരാൻ.