യൂദായുടെ അമ്മ (മാലിനി)
മാലിനി Published on 01 August, 2018
മാതൃവിലാപത്തിന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പുകള്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗ കവാടത്തില്‍ കൂട്ടമണികള്‍ മുഴക്കി.
അലമുറകള്‍, തേങ്ങളുകള്‍, നെഞ്ചു പറിയുന്ന പിറുപിറുപ്പ്- ഒക്കെയും ആകാശവിതാനങ്ങളില്‍ത്തട്ടി പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു. ആളിപ്പടരുന്ന അഗ്നിയുടെ ചൂട് അവിടെ നിറഞ്ഞു.
യൂദായുടെ പിറവിയ്ക്കിടമായ ഉദരം. അവനെ പോറ്റിയ മുലകള്‍. ചേര്‍ത്തു വച്ച നെഞ്ച്. താരാട്ടിയ കൈകള്‍. തലോടിയുറക്കിയ വിരലുകള്‍. തേടിയലഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍. തിരുവെഴുത്തിനെ നിഷേധിയ്ക്കാനാകാതെ യൂദായുടെ അമ്മ ഒരഗ്നിജ്വാലയായ ആളിക്കത്തി.
ആ വേദനയില്‍ ശരീര ഭാഗങ്ങള്‍ ഓരോന്നും കരിഞ്ഞടരുമ്പൊഴും അവര്‍ നെഞ്ചുരുകി വിളിച്ചു.
'ദൈവമേ.... എന്റെ യൂദ....'
ആരായിരുന്നു യൂദാ?
കള്ളനോ? ചുങ്കക്കാരനോ? ധനമോഹിയോ? ദൈവപുത്രന്റെ ഒറ്റുകാരനോ? അതോ വിധി വരുതിയില്‍ നിര്‍ത്തിയ നിസ്സഹായനോ? പാപിയോ?
ഇതൊക്കെ ആയിരിക്കാം.
എന്നാല്‍ എല്ലാറ്റിനും മേലെ യൂദാ ഒരു മകനായിരുന്നു.
ഒരമ്മയുടെ മകനായിരുന്നു.
യൂദായ്ക്കും ഒരമ്മയുണ്ടായിരുന്നു.
യൂദായുടെ അമ്മ! യൂദായെപ്പേറിയ ഉദരം!
പിറക്കും മുമ്പുതന്നെ അവന്റെ അള്ളിപ്പിടുത്തങ്ങളും, കുതിപ്പുകളും കൂപ്പുകുത്തലുകളും അവളെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. തനിയ്ക്കായ് വിധിയ്ക്കപ്പെട്ട തിരുവെഴുത്ത് പൂര്‍ത്തിയാക്കാനുള്ള ഭയം, വിമുഖത അതാകാം ആ അള്ളിപ്പിടുത്തത്തിലൂടെ അവനറിയിച്ചത്.
പിറന്നു വീണ കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചില്‍! അത് തന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പുയര്‍ത്തുന്നത് അവളറിഞ്ഞു. അത് വെറുമൊരു കരച്ചില്‍ ആയിരുന്നില്ല.
തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന വിധിയെ നിഷേധിക്കാനാകാതെ, നിസ്സഹായത നിറഞ്ഞ ഒരു കരച്ചില്‍. ഈ ഉദരത്തെ താന്‍ കളങ്കപ്പെടുത്തിയല്ലോ എന്നുള്ള വിലാപകരച്ചില്‍.
തന്നെയൂട്ടിയ മുലഞെട്ടുകള്‍ ബലമില്ലാത്ത മോണകൊണ്ട് കടിച്ചുമുറിച്ചു പ്രതിഷേധിച്ചു കുഞ്ഞുയൂദാ. ആമുറിവിലെ ചോരച്ചുവയറിഞ്ഞ് ചുണ്ടു പിതുക്കി. തുപ്പിക്കളയാനാകാതെ നിസ്സഹായനായി. ചോരപ്പശയുള്ള മുലപ്പാല്‍ തൊണ്ടയില്‍ പറ്റിപ്പിടിച്ചു. കുഞ്ഞുയൂദാ ശ്വാസത്തിനായ്പ്പിടഞ്ഞു.
അപ്പോഴൊക്കെയും അവന്റെ അസ്വസ്ഥതയറിഞ്ഞ് ആ അമ്മയുടെ നെഞ്ചു പിടഞ്ഞു. നെഞ്ചിടിപ്പോടെ 'എന്റെ ദൈവമേ...' എന്നവള്‍ കരഞ്ഞു.
മുട്ടിലിഴഞ്ഞ്, പിടിച്ചുനിന്ന്, ഓടി നടന്ന് യൂദാ വളര്‍ന്നു. അമ്മയുടെ സന്തോഷമായ് യൂദാ വളര്‍ന്നു. അതിനിടയിലും ചില നേരങ്ങളില്‍ അവന്റെ അള്ളിപ്പിടുത്തത്തിന്റെയും അലമുറയുടെയും ഓര്‍മ്മകള്‍ അവളെ ഭയപ്പെടുത്തി. ആ ഭയം ഹൃദയത്തെ മഥിച്ചപ്പഴൊക്കെ, അത്തരം വ്യഥകളെ ശകാരിച്ചു മാറ്റി നിര്‍ത്തി ദൈവമേ.... എന്റെ യൂദായെ കാക്കണേ' എന്നവള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു.
വളര്‍ന്നു വരുന്തോറും യൂദായില്‍ പ്രകടമായ ഒറ്റപ്പെടല്‍, വിമുഖത കണ്ടുതുടങ്ങി. ഭക്ഷണമേശയില്‍, പണിയിടത്ത് എല്ലാം അവന്റെ മിഴികള്‍ ഒരിടത്തുറയ്ക്കാതെ ഉഴറി നടന്നു. ചില നേരങ്ങളില്‍ അവന് ചുറ്റുപാടുകളറിയാതെ ഒരു ധ്യാനത്തിലെന്നോണം കാണപ്പെട്ടു. 'യൂദാ' എന്നുള്ള വിളിയില്‍പ്പോലും അവന് ഭയന്നു ഞെട്ടി. അമ്മയെ നോക്കാനാകാതെ മിഴികള്‍ തിരിച്ച് തല കുനിച്ചു. ആ കണ്ണുകളില്‍ കത്തിനിന്ന ഭയപ്പാട് അവളുടെ നെഞ്ചിലെ ഉലയില്‍ കനലായി. നെ്ഞ്ചിടിപ്പിന്റെ വേഗത കൂടി.
യൂദാ എല്ലാവരില്‍ നിന്നും അകന്നു. അവന്റേതായ പാതകളിലൂടെ തനിയെ നടന്നു.
അമ്മയുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന, യാചന, കരച്ചില്‍ ഒക്കെയും വൃഥാവിലാകെ വര്‍ദ്ധിച്ച വ്യഥയോടെ, നെഞ്ചില്‍ എരിയുന്ന കനലോടെ യൂദാ നടന്നു. കാല്‍പ്പാദങ്ങളില്‍ വേവിന്റെ കുമിളകള്‍ മുളച്ചു പൊന്തി.
സ്വതന്ത്രനായ് നടപ്പോഴും ഇറക്കിവയ്ക്കാനാകാത്ത ഒരു കനം അവന്റെ തോളുകളെ തളര്‍ത്തി. പറിച്ചു കളയാനോ മുറിച്ചു മാറ്റാനോ കഴിയാത്ത ഒരു ഭാരം അവന് ചുമന്നു. വള്ളിയും വടവുമില്ലാതെ കെട്ടപ്പെട്ടു. തുടച്ചു കളയാനാകാത്ത ഒരു പാട കണ്ണുകളെ മൂടി. കൂട്ടുകാര്‍ക്കൊപ്പം നടന്നപ്പോഴും പാദങ്ങള്‍ വേച്ചു വേച്ചു അരുതാത്ത വഴിയേ തിരിഞ്ഞു.
എല്ലാവരും വീടണയുന്ന വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ ദൂരെ തന്റെ മകന്റെ നിഴലോ ശബ്ദമോ കാത്തിരുന്ന് അവള്‍ സങ്കടപ്പെട്ടു. അവന് നടന്നകന്ന കാല്‍പ്പാടുകളില്‍ അവളുടെ കണ്ണീര് വീണു തിളച്ചു.
മകനെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകള്‍, ആകുലതകള്‍, തനിക്കു ചെയ്യേണ്ടുന്ന വീട്ടുജോലികള്‍ ഒക്കെയും ചില നേരങ്ങളില്‍ അവളുടെ തലയെ പെരുപ്പിച്ചു. പുളിച്ചു പൊന്തുന്ന മാവു പോലെ ചിന്തകള്‍ ചീര്‍ത്തുവന്നു. അതില്‍ കുമിളകള്‍ പൊന്തി, പൊട്ടി തല ഇരമ്പുന്ന നേരങ്ങളില്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ച്, നെറ്റി പൊട്ടിപ്പൊള്ളിയും വിധം കയ്യമര്‍ത്തിക്കരഞ്ഞ് അവള്‍ യാചിച്ചു.....
'എന്റെ ദൈവമേ, നീ കാണുന്നില്ലയോ എന്റെ യൂദായെ....'
മകന്റെ വിധിക്കുമേലെ വീശിപ്പോയ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍. വിലാപക്കരച്ചിലുകള്‍.
ചിലപ്പോഴൊക്കെ യൂദായെ നസ്രയല്‍ക്കാരന്‍ യേശുവിന്റെ കൂടെ കണ്ടവരുണ്ട്. എന്ന് ദൂരെ നിന്നെത്തിയ വര്‍ത്തമാനങ്ങളില്‍ നിന്നവളറിഞ്ഞു. യേശുവിനെ കുറിച്ചേറെ കേട്ടിരുന്നു. ബഹുമാനിച്ചിരുന്നു. അവര്‍ണ്ണനീയമായ പുത്രസ്‌നേഹത്താല്‍ മനസു നിറഞ്ഞിരുന്നു. ആ യേശുവിന്റെ കൂടെയാണു മകന്റെ നടപ്പെന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ സമാധാനത്തിന്റെ ഒരു നെടുവീര്‍പ്പ് അവളറിഞ്ഞു. ആ ദിവസങ്ങളിലൊക്കെ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ചിന്തകളോടെയല്ലാതെ ഉറങ്ങാനായി. ഉറക്കത്തില്‍ ഭയാനകമായ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കണ്ടുന്നര്‍ന്നതുമില്ല.
യൂദായുടെ സമപ്രായക്കാര്‍ മീന്‍പിടിച്ചും, കച്ചവടം ചെയ്തും ജീവിതം പുലര്‍ത്തിയിരുന്നു. അന്തിമയങ്ങുമ്പോള്‍ അവരുടെ വരവറിഞ്ഞ അവരെ കാത്തിരുന്ന പെണ്ണുങ്ങള്‍ സ്നേഹവും നാണവും കലര്‍ന്ന മുഖത്തോടെ വീടിനുള്ളില്‍ മറഞ്ഞു. അപ്പനമ്മമാര്‍ സമാധാനത്തോടെ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. അപ്പന്‍ കൊടുത്ത പലഹാരപ്പൊതികളില്‍ കുട്ടികള്‍ ആഹ്ലാദിച്ചു.
അവര്‍ക്കു പിന്നാലെ തന്റെ മകനും.... കാത്തിരുന്നു യൂദായുടെ അമ്മയും. സൂര്യന്‍ അസ്തമിച്ചു. കൊടും ചൂടു ശമിച്ചു. ഇരുട്ടു പരന്നു. ഒരു രാത്രി സഞ്ചാരം ഇന്നിനിയില്ല എന്നറിഞ്ഞ് അവള്‍ സമാധാനിച്ചു.
'അവന് നാളെയാകും വരുന്നത്.'
മനസ്സിനെ, ബോധത്തെ വലിച്ചു കീറി കടന്നു പോകുന്ന ചിന്തകള്‍ക്കു മേലെയും അവള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. പ്രതീക്ഷിച്ചു. കാത്തിരുന്നു. ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന മണല്‍ വഴികളില്‍ മകനെത്തിരഞ്ഞു. കതകുപാളികളുടെ അനക്കങ്ങളില്‍ അവള്‍ ഉറക്കം തെളിഞ്ഞു. ജനാല വിരികള്‍ മാറ്റി പുറത്തു തിരഞ്ഞു. വാതിലു തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി.
സമയഭേദമില്ലാതെ മകനെത്തിരഞ്ഞു.
ചുറ്റുപാടും കുട്ടികള്‍ കളിക്കുന്നത്, കുസൃതി കാട്ടുന്നത്, വഴക്കിടുന്നത്, അച്ഛനമ്മമാര്‍ക്കു സഹായമാകുന്നത് എല്ലാം ആര്‍ത്തിയോടെ കണ്ടു നിന്നു.
ആ കണ്ണുകളെ ഭയന്ന ചില അമ്മമാര്‍ കുട്ടികളെ ആട്ടി അകത്തു കയറ്റി. കൂര്‍ക്കിച്ചു തുപ്പി ബാധയകറ്റി. കൊതിയൂറുന്ന ആ കണ്ണുകളെ അവര്‍ ഭയന്നു.
അപ്പോഴൊക്കെയും നിസ്സായഹതയുടെ ചിരിവിടര്‍ന്ന ചുണ്ടുകളാല്‍ ദൈവത്തെ വിളിച്ചവള്‍ കരഞ്ഞു.
ദൈവമേ.....എന്റെ മകനും വന്നിരുന്നെങ്കിലെന്ന്, അവന് ഭാര്യയും ഇതുപോലെ ഓടിക്കളിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലെന്ന് ഞാനാശിക്കുന്നു എന്നതു നേരുതന്നെ. എന്നാല്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ ഈ കുഞ്ഞുങ്ങളോട് സ്നേഹം മാത്രമേ ഉള്ളല്ലോ.'
ഭക്ഷണം വിളമ്പി രാവേറെ ചെല്ലുംവരെ അവള്‍ മകനെ കാത്തിരുന്നു. മണ്‍ചട്ടിയില്‍ വെള്ളം നിറച്ചു. മടുത്താകും വരുന്നത്. ദേഹം കഴുകി ക്ഷീണം മാറ്റണം. വിയര്‍പ്പുനിറഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങള്‍ കഴുകണം. അവന്റെ ആവശ്യങ്ങളറിഞ്ഞ് ഓരോന്നൊതുക്കി കാത്തിരുന്നു... ആവശ്യങ്ങളെ ഭയന്ന മകന്റെ വിമുഖത അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറച്ചു.
നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിനൊപ്പം അവള്‍ക്കു ചുറ്റും ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഒരു മതില്‍ ഉയര്‍ന്നു വന്നു. വിരുന്നുകള്‍, സല്‍ക്കാരങ്ങള്‍, പ്രാര്‍ത്ഥക്കൂട്ടങ്ങള്‍ എന്നിവയില്‍ നിന്നൊക്കെയും അവള്‍ പുറത്തായി.
വളര്‍ത്തുദോഷം പറഞ്ഞ് എല്ലാവരും ഒഴിഞ്ഞുമാറി. അവന്റെ അപ്പന്‍പോലും. മകനു വേണ്ടി വിളമ്പിയ ഭക്ഷണം തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു കളയുന്നതിന്റെ പിന്നിലെ വികാരം, ആ നിസ്സഹായത! തൂകിപ്പോകുന്ന ഭക്ഷണംപോലെ ചിതറിപ്പോകുന്ന ആ പിതൃഹൃദയം. അയാള്‍ അയാളല്ലാതാകുന്നതു കണ്ട് 'ദൈവമേ....' എന്നവള്‍ കാറികരഞ്ഞു.
പുറത്തുകളിക്കുന്ന കുട്ടികളില്‍ നിന്നവള്‍ കഴിയുന്നതു ഉള്‍വലിഞ്ഞു. എങ്കിലും അവരുടെ ചിരിയും ആര്‍പ്പു വിളികളും അവളെ ജനാലയിലേക്കടുപ്പിച്ചു. ജാലകപ്പഴുതിലൂടെവരെ നോക്കിനിന്നു. കാഴ്ചകള്‍ നിഴലുകളായി. നിഴലുകളില്‍ ജീവിക്കെ ഓരോ കാഴ്ചയെയും വേര്‍തിരിച്ചെടുത്തവള്‍ പിറുപിറുത്തു.
അത് ഏലീശ്വയുടെ മകള്‍ ഹന്ന.
മറ്റത് മറിയത്തിന്റെ മകന്‍ സാക്ക്.
നിലത്തു വീണു കരയുന്നത് റൂത്തിന്റെ കുഞ്ഞ്. ആ കുഞ്ഞിനോടവള്‍ക്ക് പ്രത്യേകമായൊരു താല്‍പര്യമുണ്ട്. പണ്ട് റൂത്തിനോടുണ്ടായിരുന്നതുപോലെ. ആ അമ്മ മനസ്സ് റൂത്തിനെ ഭയങ്കരമായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.
കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചില്‍ കേട്ടിട്ടും പിന്‍വിളികള്‍ അവളെ വാതില്‍ക്കല്‍ തടഞ്ഞു. നിഴലുകളില്‍തന്നെ ജീവിക്കണം എന്നോര്‍മ്മപ്പെടുത്തി.
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് യൂദാ ആ നസ്രേയല്‍ക്കാരന്‍ യേശുവിനൊപ്പം ചേര്‍ന്നു എന്നു സ്ഥിരീകരിക്കുന്നത്. പലരും അതു സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി. ആ സന്തോഷം മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞപ്പൊഴും എങ്ങോ ഒരു നിഴല്‍ വെളിച്ചത്തെ മറയ്ക്കുന്നല്ലോ എന്നവള്‍ ഭയന്നു.
മകന്റെ ഗൂഢമായ ചിന്തകളെയും പ്രവൃത്തികളെയും കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മ ആ അമ്മയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പിരട്ടിപ്പിച്ചു.
ഓരോ നിശ്വാസത്തിലും എന്റെ ദൈവമേ.... എന്റെ മകനോടു കരുണയുണ്ടാകണമോ...' എന്നൊരു വിലാപമുയര്‍ന്നു.
ആ കണ്ണീര് യേശുവിനെതൊട്ടു.
തന്റെ മകനെയോര്‍ത്തുള്ള യൂദായുടെ അമ്മയുടെ നിലവിളികള്‍, നിശ്വാസങ്ങള്‍, പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ എല്ലാം ഒരു ചാട്ടവാറടിപോലെ യേശു അനുഭവിച്ചു.
പണസ്സഞ്ചി സൂക്ഷിപ്പുകാരനാകാന്‍ നീണ്ട കൈകള്‍! തന്റെ പീഠാനുഭവത്തിലേക്കു നയിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ തിരുവഴിയില്‍ യൂദായുടെ ചുംബനം!
തിരുവെഴുത്തിന്റെ കനല്‍വഴികള്‍!
യൂദായുടെ ജീവനുവേണ്ടി സാത്താര്‍ പതിയിരിക്കുന്ന മരച്ചില്ലകള്‍ പോലും പിതാവ് അറിയുന്നുവല്ലോ!!
ഏറ്റം പീഠതനായ യേശു, കുരിശിന്റെ വഴിയിലെ നാലാംസ്ഥാനത്ത് തന്റെ അമ്മയുടെ മിഴികള്‍ക്കു മുന്നില്‍ തകര്‍ന്നുപോയി.
പെട്ടെന്ന് മറ്റൊരു മുഖം തെളിയുന്നു. യൂദായുടെ യാത്രയില്‍ അവനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന അവന്റെ അമ്മ.
ധമനികള്‍ പൊട്ടി, ചോരപൊടിഞ്ഞ മിഴികളിലൂടെ യേശു കണ്ടു യൂദായുടെ അമ്മയുടെ ചോരപൊടിയുന്ന ഹൃദയം. അത് ഹൃദയഭിത്തികളില്‍ തട്ടി താറുമാറാകുന്നത്. ഏങ്ങലടിച്ചോടുന്ന ശ്വാസത്തില്‍പ്പോലും ചോര ചിതറുന്നത്.
തന്റെ പീഠാനുഭവത്തിന്റെയും കുരിശു മരണത്തിന്റെയും വഴികളില്‍ ആ അമ്മയുടെ അലമുറകള്‍ യേശുവിന്റെ പങ്കപ്പാട് ഏറുകയാണ്.
കുരിശിന്‍ ചുവട്ടില്‍ തന്റെ അമ്മയുടെ വിലാപമുഖം! മങ്ങുന്ന കാഴ്ചയ്ക്കപ്പുറം... വ്യാകുലമായ മറ്റൊരമ്മ.
അതെ. തന്റെ വേദനയുടെ തീവ്രതയിലും യേശു അച്ചന്റെ വേദനയറിയുന്നു.
അടഞ്ഞുപോകുന്ന കണ്‍പോളകള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവ്യക്തമാകുന്ന കാഴ്ചകളിലും യേശു അറിയുന്നു....
വിധി പൂര്‍ത്തീകരണം!
ഒറ്റ കാശുപേക്ഷിച്ച് ഭ്രാന്തനായോടുന്ന യൂദാ.
രോമകൂപങ്ങളില്‍ വെന്തിറങ്ങുന്ന പൊള്ളലോടെ, വസ്ത്രാഞ്ചലങ്ങളില്‍ ആളുന്ന അഗ്നിയുമായോടുന്ന യൂദാ. ആ വേലിയുടെ ഭ്രാന്തിപ്പോലെ മകനു പുറകെ ഓടുന്ന അമ്മ.
അവര്‍ക്കു ചുറ്റും വേദന ഒരു കടല്‍പോലെ പരന്നു. അമ്മയുടെ കണ്ണുകളില്‍ നോക്കാന്‍ മകനു കഴിഞ്ഞില്ല.
അവന്റെ കണ്ണുകള്‍....എരിയുന്ന അഗ്നികുണ്ഡങ്ങളായിരുന്നവ.
മണലാരണ്യങ്ങളും തരിശും പാറക്കൂട്ടങ്ങളും കടന്നവനോടി. വഴിയില്‍ കാല്‍തട്ടി തളര്‍ന്നു വീണു.
എഴുന്നേക്കാനൊരു ശ്രമത്തില്‍ അറിയുന്നു.
തനിക്കുമേല്‍ പടര്‍ന്നൊരു മരം. അതിന്റെ തന്നിലേക്കു ചായുന്ന ചില്ലകള്‍!
സാത്താന്റെ കൈവേലകള്‍ ജയിക്കുന്ന മരച്ചില്ല.
തിരുവെഴുത്തിന്റെ പൂര്‍ത്തീകരണം.
മനുഷ്യരക്ഷക്കായ് ബലികഴിയ്ക്കപ്പെട്ട യേശു. ആ യേശുവിനെ വഹിച്ച പരിശുദ്ധ ഉദരം. ഒറ്റുകാരനാകാന്‍ വിധിയ്ക്കപ്പെട്ട യൂദാ!
യൂദായെ വഹിച്ച ഉദരം!
ആകുമായിരുന്നില്ല.
തന്റെ മകനെ നരകാഗ്നിയുടെ ചൂടിലേക്ക് എറിഞ്ഞു കൊടുക്കാന്‍ അവര്‍ക്കാകുമായിരുന്നില്ല.
ജീവിതത്തിലുടനീളം പഴിക്കപ്പെട്ടു. പിശാചിന്റെ വഴികളിലൂടെ ആര്‍ത്തിപൂണ്ടു നടന്നു. തിരിഞ്ഞു നോക്കാനാകാതെ പിഴവിന്റെ വഴിയേ മുന്നേറി. എന്നിട്ടും നരകത്തിന്റെ അഗാധ ഗര്‍ത്തത്തിലേക്ക് തന്റെ മകനെ വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍ ആ അമ്മ തയ്യാറാല്ലായിരുന്നു.
പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. വിശ്വസിച്ചു. കാറിക്കരഞ്ഞു യാചിച്ചു. നെഞ്ചുപറിച്ചെടുത്ത് കൈക്കുമ്പിളില്‍ നീട്ടിക്കൊടുത്തു ദൈവത്തിന്.
ആ കണ്ണീര്! അതിന്റെ ചൂട് പാപങ്ങളെ ശുദ്ധീകരിച്ചു. ലോഹപ്പൂട്ടുകളെ ഇളക്കി.
ഒരമ്മയുടെ നെഞ്ചില്‍ കത്തിപ്പടര്‍ന്ന തീയുടെ ചൂട്. ആ ചൂളയില്‍ നിന്നുവെന്ത് തലതല്ലിക്കരഞ്ഞ് ദൈവത്തെ വിളിച്ച് പഴുതൊന്നുമില്ലാതെ ആ കൈകളില്‍ വച്ചു കൊടുത്തു പിഴവായിപ്പോയ തന്റെ മകന്റെ ആത്മാവിനെ.
ആകുമായിരുന്നില്ല.
ആ കരച്ചില്‍ കേള്‍ക്കാതിരിക്കാന്‍....
ആ നെഞ്ചിടിപ്പിന്റെ മുഴക്കം അറിയാതിരിക്കാന്‍....ആ നെഞ്ചില്‍ ആളിപ്പടര്‍ന്ന അഗ്നിയുടെ ചൂടില്‍ പൊള്ളാതിരിക്കാന്‍....
ദൈവത്തിനാകുമായിരുന്നില്ല.
തലതല്ലിത്തളര്‍ന്ന ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ മെല്ലെ മെല്ലെ അടയെ,
അവള്‍ക്കു കാണാമായിരുന്നു-
യൂദാ തൂങ്ങിയാടിയ മരച്ചുവട്ടില്‍, രക്തം ചിതറി വീണ ഭൂപ്രദേശങ്ങളില്‍ വിടര്‍ന്നു വരുന്ന ലില്ലിപ്പൂക്കളുടെ ധവളിമ.
ഏങ്ങിപ്പിരിയുന്ന അവസാന ശ്വാസത്തിലും അവള്‍ക്കു ശ്വസിക്കാമായിരുന്നു. വെളുത്തലില്ലിപ്പൂക്കളുടെ പരിമളം!
EMalayalee Available in MediaAppUSA
Copyright © 2024 emalayalee.com - All Rights Reserved.
Webmastered by MIPL, Web Hosting Calicut Kerala
ഉദാത്തമായ മാതൃ-പുത്ര സ്നേഹത്തിന്റെ മുഖംമൂടി അണിയിച്ചുകൊണ്ടു ശ്രീമതി മാലിനി എഴുതിയ “യൂദായുടെ അമ്മ”എന്ന ഈ കഥ തികച്ചും ഇന്നത്തെ ഈ സമൂഹത്തിന്റെ ഉയർച്ചക്കും ഉണർവിനുമുള്ള സങ്കേതങ്ങൾ വിപരീതമാക്കി തീർക്കുന്നു.സമൂഹത്തിന്റെ ഒത്തൊരുമിക്കാനുള്ള ബൈബിൾ വചനങ്ങളിൽ നിന്നും ശാസ്ത്രബോധമില്ലാത്ത രീതിയൽ മെനഞ്ഞെടുത്തു ഈ കഥ സമൂഹത്തെ അവ്യവസ്ഥയിലൂടെ ഛിന്നിപ്പിക്കാനും
,ഭിന്നിപ്പിക്കാനും മൂലകാരണമാക്കുന്നുണ്ട് .ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ തത്വവും ചെയ്യരുതാത്തതിന്റെ തത്വവും സമൂഹം അറിയേണ്ടതുണ്ട്.അതുകൊണ്ടാണ് ബൈബിളിലും ,ഇതിഹാസങ്ങളിലും , പുരാണങ്ങളിലും വ്യത്യസ്ത വിപരീത വിവേചനത്തോടുകൂടിയ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ ധർമ്മവും അധർമ്മവും ,സത്യവും അസത്യവും ,നീതിയും അനീതിയും വേർതിരിച്ചറിയാൻ കൃത്യമായും വ്യക്തമായും വ്യത്യസ്ത കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ തരം തിരിച്ചിരിക്കുന്നത് .യേശുവിനെ കുറിച്ച് പഠിക്കുമ്പോൾ യുദാസിനെ കുറിച്ചും പഠിക്കണം .രാമനെ കുറിച്ച് പഠിക്കുമ്പോൾ രാവണനെ കുറിച്ചും പഠിക്കണം .കൃഷ്ണനെ കുറിച്ച് പഠിക്കുമ്പോൾ കംസനെ കുറിച്ചും പഠിക്കണം .ശരിമാത്രം അറിഞ്ഞാൽ പോരാ തെറ്റിനെ (അരുതാത്തതിനെ)കുറിച്ചും നാം അറിവുള്ളവരായിരിക്കണം . അനീതിയുടെയും ,വഞ്ചനയുടെയും പ്രതീകമായ യുദാസിനെയും അമ്മയെയും കഥാകാരിക്ക് പ്രിയമായിരിക്കാം .അത് തികച്ചും വ്യക്തിപരം.എന്നാൽ കഥാകാരി എപ്പോഴും സമൂഹത്തിനു ഹിതമായത് (സാമൂഹ്യനമ്മയോട് ) പറയുമ്പോൾ അവിടെ ഒരു നല്ല കഥ ജനിക്കുന്നു ,ഒരു നല്ല സാഹിത്യകാരി ജനിക്കുന്നു.
(ഡോ .ശശിധരൻ)
പ്രമയെ’ജനിപ്പിക്കുന്നതാണ് പ്രമാണം.പാമ്പിന് തൻ കുഞ്ഞു പൊൻ കുഞ്ഞു എന്ന പ്രയോഗം പ്രമാണമാകുന്നതെങ്ങനെ?ഈ കാഴ്ചപ്പാടാണ് സർവ്വ അധർമ്മകൾക്കും കാരണമാകുന്നത്. നീതിയും അനീതിയും തമ്മിലാണ് ഇവിടെ ഏറ്റുമുട്ടുന്നത് .അമ്മയും കുഞ്ഞും(യൂദായും)എന്ന വ്യക്തി ബന്ധങ്ങൾക്ക്‌ ,ഇവിടെ യാതൊരു സ്ഥാനവുമില്ല , ന്യായവുമില്ല. ഈ കഥ അനീതി ,അധർമ്മം ,ദൗർബല്യങ്ങൾ ,എന്നീ രക്ഷസന്നാഹങ്ങളെ കൊണ്ട് എത്രതന്നെ ശക്തമാക്കിയാലും സൂക്ഷ്മമായി ചിന്തിക്കുമ്പോൾ വിവേകത്തിന്റെ സഹായം കിട്ടുന്നില്ല എന്ന് കാണാം .എന്റെ എന്ന ഈ മമത്വ ബോധമാണ് ഈ കഥയുടെ ആധാരം .അവനെ കൊല്ലരുതെന്നറിയാം മാഷെ ,എന്നാലും എന്റെ പാർട്ടി പറഞ്ഞിട്ടല്ലെ .അരുതാത്തതെന്നറിയാം മാഷെ എന്നാലും എന്റെ മോന് വേണ്ടിയല്ലേ .പറയരുതെന്ന് അറിയാം മാഷെ ,എന്നാലും എന്റെ മോൾക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ .യേശുവിനെ പത്തു വെള്ളിക്കാശിനു ഒറ്റുകൊടുത്തു ചതിച്ചു കൊന്നവനെന്നറിയാം മാഷെ ,എന്നാലും എന്റെ മോനല്ലേ , അവാർഡ് കൊടുക്കരുതെന്ന് അറിയാം മാഷെ ,എന്നാലും എന്റെ പാർട്ടിയിലുള്ള ആളല്ലെ .മാനേജിങ് ഡയറക്ടർ ആക്കുന്നതിനു യോഗിനല്ലായെന്നറിയാം മാഷെ ,എന്നാലും എന്റെ പെങ്ങളുടെ മോനല്ലേ.ഇവിടെയാണ് പ്രിയമായതും ഹിതമായതും എന്തെന്ന് എഴുത്തുകാരൻ തിരഞ്ഞെടുക്കന്നത് .പ്രിയമായത്‌ തികച്ചും വ്യക്തിപരം എന്നാൽ ഹിതമായത് തികച്ചും സാമുഹ്യപരം .അനീതിയുടെയും, അത്യാർത്ഥിയുടെയും അങ്ങേയറ്റത്തെ വഞ്ചനയുടെയും പ്രതീകമായ യൂദാസും -അമ്മയും ഈ സമൂഹത്തിൽ ഒരിക്കലും ഉണ്ടാകാതിരിക്കട്ടെ.
(ഡോ .ശശിധരൻ)
The comment writers, the readers or the author- who is confused here. Judas was not a single person.
The gospels are simply metaphors, not history. They were edited and re-written to justify and propagate the political agenda at the time of edition.
The gospels were written at a time period when the ‘Jesus cults’ were anti-Roman like few sects among the Hebrews. Those revolutionary Hebrews were given the wrong name Jews. Like the present-day media which refuse to tell the truth but gives perverted false news and politically motivated propaganda, the gospels were yellow news of the time. The Hebrews had 4 divisions among them depending on their philosophy, faith & way of life. They were the Pharisees, Sadducees, Essenes & Zealots.
None of the gospels, rest of new testament or old testament ever mention the name -Essenes even though they were the vast majority. The prophet Isaiah groups, John the Baptist group, the Dead Sea Scroll group- belonged to Essenes. When the gospel authors completely ignored the vast majority, we can realize how prejudicial they were. The Zealots are the heroes here. They were the revolutionary group originated during King Herod’s time and got destroyed in CE 73 in the Masada fortress. As per the gospels, Jesus too one time belonged to Iscariots – another name of Zealots. A close analysis of the gospels reveals that later Jesus got separated from the Iscariots. The Hebrews were forbidden to gather or bear arms during the Roman occupation. The Iscariots carried hidden long daggers under their long clocks sneaked and mingled among crowds and stabbed a few and fled; whoever got caught were killed. Remember men who accompanied Jesus carried swords.
The gospel writers were not ‘Jews’ and were ignorant of their religion and traditions and even the landscape of the places Jesus said to have travelled. They regarded the Zealots as the entire Hebrews [ Jews] and blamed the reason for Roman torture on them. The gospel writers wrote, the Jews killed our Jesus and so we hate them and was pleading with the Romans to torture the Jesus killer Jews and not Jesus cults. For the Romans, the Jews and Jesus cults were the same and did not buy into the gospel propaganda. The Romans killed Jesus because he claimed to be the king of Jews meanwhile there was a Roman-appointed king for the Jews. Jesus was not the only ‘king of Jews or Messiah’ who got killed. There were several who claimed to be so and the Romans simply butchered them.
Judas is not a single person’s name. Judas is a common name for the entire Jews- the money keeper, traitor, revolutionary. Jews were a small sect when compared to the rest of the Hebrews. They claim their origin from one of the 12 sons of Jacob; Juda, -the son of Isaac, the son of Abraham. Juda was the 4 th son of Jacob, the descendants of the 11 other sons too were there. Only the descendants of Juda were supposed to be Jews. So, they were supposed to be a closed paternal group. But later historians and new testament writers addressed all the Hebrews as Jews. Jews are not a race, Judaism is the common religion of the Hebrews with several sects and divisions like other religious groups. Now the modern-day Israelites, all are not Jews or Hebrews, they mingled, intermarried & the majority of them are immigrants/ settlers from Babylon, Caspian and Black sea area.
Judaism is an open religion, anyone can become a ‘Jew’. You don’t have to be a son of Abraham, Isaac or Jacob. Remember, historical Jesus was not a ‘son of David’- from the patriarch Juda. Jesus was not a Judean, he would have been from the Joseph or Levite tribe.
Remember! Judas is not a single person, it is a common name for all the Jews, Judas/ Jews did not betray Jesus, Jews did not kill Jesus, they had no political power to kill anyone at the time, The Roman’s Killed Jesus for revolting against the Roman Emperor who claimed to be god or god’s son.
andrew
Stop this nonsense.You have to be a little more efficient person to talk about THE BIBLE.
(ഡോ .ശശിധരൻ)
ശ്രീമതി നിർമ്മലയുടെ ഏകദേശം എല്ലാ കഥകളും വായിക്കാനുള്ള സാഹചര്യം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട് . കഥാകൃത്തുക്കളുടെ എഴുത്തിനും ജീവിതത്തിനും തമ്മിൽ പ്രായേണ ഒരുപാടു അന്തർവ്യത്യാസങ്ങളും ,അന്തർവൈകല്യങ്ങളും സാധാരണയായി കാണപ്പെടാറുണ്ട്.എന്നാൽ ചില കഥാകൃത്തുക്കളുടെ ജീവിതവും എഴുത്തും ഒരുപോലെ നിർമ്മലവും,അസാധാരണമായ ആകർഷണവും വികാരതരളിതവുമാണ് .അത്തരത്തിലുള്ള വേറിട്ടുനിൽക്കുന്ന ഒരു കഥാകാരിയാണ് ശ്രീമതി നിർമ്മലയെന്ന മാലിനി.എന്തിലും ,ഏതിലും ,സ്നേഹവും നൻമ്മയും കാണുന്ന കപടതയില്ലാത്ത കനകകാന്തിയോടെയുള്ള വേറിട്ടൊരു ജീവിതം നിർമ്മലയിൽ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്താതെ വയ്യ .
ആ സരളസ്നേഹം തന്നെയാണ് ദുഷ്ടനായ യുദാസിലും യൂദാസിന്റെ അമ്മയിലും വേറിട്ടൊരു നൻമ്മയും കാണുന്നത്.നിർമ്മലയെ നേരിട്ട് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് അത് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യാം.ഒരിക്കലും സമൂഹത്തിന് പിടികൊടുക്കാതെ ,പിടിക്കപ്പെടാത്ത വഞ്ചകരായ യൂദാസുകൾ സരള ഹൃദയന്മാരായി ഇന്നും സമൂഹത്തിൽ പലപ്രകാരത്തിൽ ,പലവേഷങ്ങളിൽ മാന്യതയുടെ മുഖം മൂടിയണിഞ്ഞു വിലസുന്നുണ്ട്.അവർ പ്രിയപെട്ടവരാണെങ്കിലും ഹിതമായ സാമൂഹ്യനമ്മക്ക് വേണ്ടി സാഹചര്യം ലഭിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ മുഖംമൂടി തുറന്ന് കാണിക്കാതെ വയ്യ .ഈ കഥയിലൂടെ നല്ലൊരു സംവാദം സമ്മാനിച്ച നിർമ്മലക്ക് ഒത്തിരി സ്നേഹവും ബഹുമാനവും .
(ഡോ .ശശിധരൻ)