പാടത്തിൻകര നീളെ നീലനിറമായ് 

     വേലിക്കൊരാഘോഷമായ് 

ആടിത്തൂങ്ങിയലഞ്ഞുലഞ്ഞു സുകൃതം 

      കൈകൊണ്ടു നിൽക്കും വിധൗ 

വാടാതെ വരികെന്റെ കൈലധൂനാ 

      പീയൂഷ ഡംഭത്തെയും 

ഭേദിച്ചൻപൊടു കയ്യപ്പവല്ലി തരസാ

      പെറ്റുള്ള പൈതങ്ങളെ  (ചേലപ്പറമ്പ് നമ്പൂതിരി )

(പാടത്തിന്റെ കരയിലൂടെ നടന്നുപോകുമ്പോൾ ഒരു വേലിയിൽ പടർന്നു കിടക്കുന്ന പാവൽ വള്ളിയിൽ നിന്നും പാവയ്ക്ക പറിക്കാൻ കവി ശ്രമിച്ചെന്നും അതിനെപ്പറ്റി ഒരു പദ്യം ചൊല്ലിയിട്ടേ  പറിക്കാവു എന്ന് സ്നേഹിതൻ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് അപ്പോൾ തന്നെ ഈ പദ്യം നിർമ്മിച്ചതെന്നും പറയപ്പെടുന്നു ) 

പാടത്തിന്റെ കരയിൽ പടർന്നു വേലിക്ക് അലങ്കാരമായി ആടിതൂങ്ങി അലഞ്ഞുലഞ്ഞ് സുകൃതം ഉൾക്കൊണ്ടു നിൽക്കുന്ന പാവൽ വള്ളി പെറ്റുണ്ടായവയും സ്വാദിന്റെ കാര്യത്തിൽ അമൃതിന്റെ അഹന്ത ശമിപ്പിച്ചവയുമായ  കുഞ്ഞുങ്ങളെ നിങ്ങൾ വേഗത്തിൽ എന്റെ കയ്യിൽ വരിക

നിങ്ങളുടെ പച്ചക്കറിത്തോട്ടത്തിൽ തൂങ്ങി കിടക്കുന്ന പാവക്കകൾ കണ്ടപ്പോൾ ഈ കവിത ഓർമയിൽ വന്നു