ജീവിതത്തിന്റെ നെടുനിദ്രയില് ഞാന്
സ്വപ്നങ്ങള് കാണാറില്ലൊന്നു
പോലും
ഒന്നുറങ്ങുമ്പോള് ഉണര്ന്നിടുമ്പോള്
ഒരു സ്വ്പനം ആരും
കൊതിച്ചുപോകും
പ്രാരാബ്ധ ഭാരം വഹിച്ചുറുങ്ങും
നമുക്കത്താണിയല്ലോയീ സ്വ്പന
കാഴ്ച
സ്വപ്നങ്ങള് നമ്മെ ഉണര്ത്തി വീണ്ടും
ദുഃഖം പകര്ന്ന്
മടങ്ങിടുന്നു
അദ്ധ്വാനിക്കുന്നവനെന്തു സ്വപ്നം
സുഖമുള്ള നിദ്ര
വെളുക്കുവോളം
എങ്കിലും ഒരു സ്വ്പനം ഇപ്പോഴെന്നെ
ഉറങ്ങാത്ത നേരം
അലട്ടിടുന്നു
എന്നാണുണരാത്ത നിദ്രയെന്റെ
എവിടെ ഞാന് പിന്നെ
ഉണര്ന്നെണിക്കും?
ആര്ക്കുമറിയാത്ത ഈ പൊരുള് ഞാന്
എന്തിനു തേടുന്നു എന്നു
തോന്നാം
കര്ത്താവിനൊത്തങ്ങ് സ്വര്ഗ്ഗ നാട്ടില്
മുന്തിരി തോപ്പില്
ഉണര്ന്നിടുമോ?
പള്ളിപറമ്പിലെ മണ്ണറയില്
മണ്ണോട് ചേര്ന്നു
മറഞ്ഞിടുമോ?
പുഴുവായ്, പാറ്റയായ്, വേറൊരാളായ്
ഈ ഭൂവില് തന്നെ ഞാന്
എത്തിടുമോ
സ്വ്പനമല്ലേ ഇതു ആര്ക്കുമെന്നും
കാണാന് കഴിയുന്ന
കാഴ്ചയല്ലേ?
(പഴയകാല രചനകള്)