നിന്നെ ഓര്ക്കുന്നു എന് ചുണ്ടുകള്
വിരല് തുമ്പുകള്, കണ്ണുകളും !
മാധവികുട്ടി യുടെ പഴങ്കഥയില്
ഉടക്കി കിടക്കുന്നു എന്നില് നിന്നും
അടര്ന്നു പോയ മനസ്സ് !
എന്റെ കണ്ണാ....
കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്
കാലത്തിന് നാല്കവലയില്
നമ്മള് കണ്ടു മുട്ടിയ ആ നാളുകളെ
വീണ്ടുമൊന്നെടുത്തണിയുവാന്!
പ്രണയത്തിന്റെ ഇരടികള്ക്ക്
താളമാകുന്ന നെഞ്ചിടിപ്പുകളില്..
വൃന്ദാവന രാധയായ് ഒരിക്കല് കൂടി
നിന്നില് അലിഞ്ഞില്ലാതാകുവാന്!
ഓടാകുഴലിന്റെ നാദ മാധുര്യത്തില്
നിന്നിലേക്ക് ഉണരുകയാണ് ഞാന്
നിന്റെ വിരല് തുന്പിന് താളത്തില്
ആനന്ദ നൃത്തമെന്നില് നിറയുകയാണ് !
എന്നിട്ടും കണ്ണാ ഓരോ തവണയും
എന്നെ വിട്ടു പോവുകയാണല്ലോ നീ
പരിണയം പ്രണയത്തെ കൊല്ലുമെന്ന്
അന്നേ നിനക്ക് അറിയാമായിരുന്നുവല്ലേ?
(കടപ്പാട് : മാധവികുട്ടിയുടെ "ഒരു പഴങ്കഥ")