ലോക മനസ്സാക്ഷിയെ ഞെട്ടിച്ച ഒരു ചിത്രമാണ് തുർക്കിയുടെ കടൽത്തീരത്തടിഞ്ഞ അയലാൻ കുർടിയെന്ന പിഞ്ചുപൈതലിന്റെ ജീവനറ്റ ശരീരം.  മതവും  രാഷ്ട്രിയവും നല്കുന്ന സുഖത്തിന്റെയും അധികാരത്തിന്റെ ആസ്കതിയിൽ തിമിരം ബാധിച്ചവർ നടത്തുന്ന സംഹാരതാണ്ഡവത്തിന്റെ ബലിയാടായ ഈ കുഞ്ഞു താളംതീറ്റി മുന്നോട്ട് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലോകത്തിന്റെ കഥ പറയുന്നു.  ശ്രീമതി. മോളി റോയ്യുടെ കവിത വായിച്ചാപ്പോൾ ഇന്നും നൊമ്പരമായി മനസിൽ ജീവിക്കുന്ന,  വിടരാൻ കഴിയാതെപോയ  ആ 'പൂവിന്റെ ' ഒരമ്മയാണ് മനസ്സിൽ ഓടി എത്തിയത്.  മതരാഷ്ട്രീയ തീവരവാടത്തിന്റെ ക്രൂരതയുടെ ബലിയാടുകളിൽ കൂടുതലും കഠിനദ്ധ്വാനികളായ സാധാരണക്കാരാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും.  അധികാരത്തിന്റെ മുന്തിരിച്ചാർ മുത്തിക്കുടിച്ചു തലയ്ക്കുപിടിച്ച ഇക്കൂട്ടർ, മതത്തിന്റെയും, ജാതിയുടെയും, ദൈവത്തിന്റെയും മറവിൽ അനേകായിരം കുടുംബങ്ങളെ  തല്ലിത്തകർത്തു സ്ത്രീകളെയും ബാലികമാരെയും ബലാൽസംഗത്തിന് ഇരയാക്കുന്നു.  ഈ മൃഗങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കപ്പലുകളിലും മറ്റും നടുത്തുന്ന ശ്രമിങ്ങളുടെ അനേകായിരം ചിത്രങ്ങൾ നമ്മളുടെ മനസ്സിൽ ഒരിക്കലും ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു,  മനോഹരമായ ഈ കവിത ആർക്കും വായിച്ചു മനസ്സിലാക്കത്തക്ക രീതിയിൽ ലളിതമായ എഴുതുമ്പോൾ അതിൽ നിന്ന് വിഷയത്തിന്റെ വൈകാരിത ഒട്ടും നഷ്ടമാകുന്നില്ല.  ഇറാക്ക് യുദ്ധത്തിൽ കുട്ടിയെ രക്ഷിക്കാനായി വെടിയുണ്ട ഏറ്റു മരിച്ച അമ്മയും, ആരെങ്കിലും തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ടെത്തി രക്ഷിക്കും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ  പെട്ടിക്കുള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച അമ്മയും ( ഈ രണ്ടുക്കുട്ടികളെയും പിന്നീട് അമേരിക്കയിലുള്ള ഒരു കുടുംബം എടുത്ത് വളർത്തുകയുണ്ടായി ) മാതൃത്വത്തിന്റെ ശ്രേഷ്ടത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതെയുള്ളൂ.  കുട്ടിയെ രക്ഷിക്കുന്ന രീതിയിൽ കവിത അവസാനിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചുപോയി.  ഒരു സമകാലിക വിഷയത്തെ എല്ലാ ഭാവഹാവങ്ങളോടെയും കവയിത്രി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു .  അഭിനന്ദനം.