മനുഷ്യൻ പോരാളിയും ജീവന്റെ വഴിയിലെ സഞ്ചാരിയുമൊക്കെ ആണെങ്കിലും അവന്റെ സഹചാരി മൃത്യുവാണ്‌. ഉയിരിന്റെ വഴി എന്ന് പറയുമ്പോൾ സുഗമമായി സഞ്ചരിക്കുന്നുവെന്നും അർഥം പറയാം. ഉയിരിന്നു സ്വരാക്ഷരങ്ങൾ എന്നര്ഥമുണ്ടല്ലോ. സ്വരാക്ഷരങ്ങൾ ശ്വാസകോശത്തിൽ നിന്നും വായുവിന് ഞെരുക്കമില്ലാതെ ഉച്ചരിക്കാവുന്നവയാണ്. അതുകൊണ്ട് മനുഷ്യർ കരുതുന്നത് അവൻെറ സഞ്ചാരം സുഖമാണ് എല്ലാം വെട്ടിപിടിക്കാമെന്നാണ്. പക്ഷെ കൂടെ നടക്കുന്നവൻ മരണമാണ്. എന്നിട്ടും മോഹാകുതിരകൾ അവൻെറ മായിക വീഥിയിൽ പായുന്നു. അവൻ അതിനുപുറകേ പോകുമ്പോൾ അറിയുന്നില്ല ശ്വാസക്കുമിളയിൽ മിന്നുന്ന മിന്നാമിനുങാണവൻ എന്ന്. മനുഷ്യന്റെ കപട പുഞ്ചിരി തിരിച്ചറിയുന്ന സൃഷ്ടാവ് അവന്റെ വായ് മൂടികെട്ടിക്കുന്നു എന്നും കവി ധ്വനിപ്പിക്കുമ്പോൾ കവിതയിലെ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട വരികളാണ് ഇപ്പോൾ മഹാമാരി മനുഷ്യരിൽ അടിച്ചെല്പിച്ച അകലം പാലിക്കലിനെ കുറിച്ച് കവയിത്രിയുടെ പരാമർശം. എല്ലാം അടിച്ചമർത്തുന്ന മനുഷ്യാ അകലം പാലിച്ച് നിൽക്കുന്ന നീ നിസ്സഹായാനാണ്. അതുകൊണ്ട് ശാന്തിക്കായി അന്വേഷണം തുടങ്ങുമുമ്പ് സത്യത്തിൻ വഴികാട്ടികളാകുക, സൽപ്രവർത്തികളിൽ മുഴുകുക, സ്വന്തം വ്യക്തിത്വം നശിപ്പിക്കാതെ ജീവിതം അർത്ഥവത്താക്കുക.