പെണ്ണായ് പിറവിയെടുക്കാതിരിക്കട്ടെ
മണ്ണിതില് നോവുകള് തിന്നുവാന്
ആടയല്ലംഗചാരുത ഹേതുവും
കാമമേറും കരിനിഴല്ക്കണ്ണുകള്
തുള്ളിയോടിക്കളിക്കേണ്ട ശൈശവം
തൂങ്ങിയാടുന്നു തരുവിന് കൈകളില്
വിഹഗമായി പറക്കാന് കൊതിക്കവെ
ഗൃദ്ധനെത്തുന്നു കൊത്തിപ്പറിക്കുവാന്
നിയമമില്ലിവിടെ നീതി കുംഭങ്ങളും
നന്മ പൂക്കും മരങ്ങളുമില്ലിന്ന്
നാടിനൊഴിയാ തീരാ ശാപമായ്
നാം വളര്ത്തുന്നു നമ്മെ തളര്ത്തുന്നു
എന്തിനിനിയും വൈകുന്നതീ പകല്
വെന്തു നീറുന്നതിന് മുന്നേ തീര്ക്കണം
കുഞ്ഞു പുഞ്ചിരി മായ്ച്ചൊരാ വീരന്റെ
നെഞ്ചു കുത്തിപ്പൊളിക്കണം ദണ്ഡമായ്