ഷെറിന് മാത്യൂനെ കാണാതായിട്ട് ദിവസങ്ങള് പിന്നിടുന്നു. പിഞ്ചു കുഞ്ഞിന്റെ
തിരോധാനം ഇന്നും ദൂരൂഹതയായി, മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളില് തേങ്ങലായി
മാറുകയാണ്.ശരിക്കും നടക്കാന് പോലും പഠിച്ചൂ വരുന്ന കുഞ്ഞിനെ വെളിയില്,
അതും നട്ട പാതിരാത്രിയില് വീടിനു പുറത്തു നിര്ത്തുന്നത് എത്ര
ക്രൂരമാണ്?നമുക്ക് ചുറ്റും, നമ്മള്ക്കൊപ്പം, പഠിച്ചു വളര്ന്നു ശോഭനമായ
ഒരു ജീവിതം നയിക്കേണ്ടിയിരുന്ന ഷെറിന്റെ മടങ്ങി വരവിനായി നമുക്ക്
കാതോര്ക്കാം... അവളുടെ നിഷ്കളങ്കമായ, പനീര് പൂ പോലെ വിടര്ന്നനറു
പുഞ്ചിരി വീണ്ടും കാണാന് നമുക്ക് കഴിയട്ടെ എന്ന് ആത്മാര്ദ്ധമായി
ആഗഹിക്കാം....
ശക്തമായ ശാസ്ത്രിയകുറ്റാന്വഷണ രീതികളിലൂടെ അന്വേഷണം നടത്തുന്ന എഫ്.ബി.ഐ
അതിവിദൂരമല്ലാത്ത ദിനങ്ങളില് ഇതിന്റെ സത്യാവസ്ഥ പുറത്തു കൊണ്ടുവരും.
അതിനു ടെലിഫോണ് കോണ്ഫറന്സുകളിലൂടെ നാട്ടു വിശേഷം പറയുന്നവരുടെ, മലയാളി അച്ചായന്മാരുടെ ആവശ്യം ഉണ്ടോ ?
എന്നാല്, കേരളത്തില് കുറ്റങ്ങള് തെളിയിക്കപ്പെടാന് കാലതാമസം
നേരിടുമ്പോള് നാട്ടുകാര് ചേര്ന്ന് 'ആക്ഷന് കൗണ്സില്' രൂപികരിച്ചു
പ്രക്ഷോഭം ആരംഭിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുള്ളതു കൊണ്ടാവാം ഇവിടെ എന്തിനും
ഏതിനുംടെലിഫോണ് കോണ്ഫറന്സ്കള് നടത്തി ശ്രദ്ധ നേടാന് ഇവര്
ശ്രമിക്കുന്നത്... പ്രയോജന രഹിതമായ ഇത്തരം ' ഐക്യദാര്ഢ്യങ്ങള്'ക്കുഎന്തു
ഫലം ? എന്തു പ്രയോജനം ? തൊഴിലില്ലാതെ വീട്ടില് ഇരിക്കുന്ന കുറെ
പുങ്കന്മാരുടെ ' അധരചര്വണം' എന്നതില് കൂടുതല് എന്താ ഇതിനെ
വിശേഷിപ്പിക്കുക ???
മൂക്കിന് താഴെ ആയിരകണക്കിന് ആളുകള് ഹാര്വിയുടെ തിക്താനുഭവം മൂലം
നരകയാതനയിലൂടെ പോകുമ്പോള് ഒരു ചെറു വിരല് അനക്കാത്ത ഈ സ്വയം ഭൂ '
നേതാക്കന്മാരെ കാണുമ്പോള് ലജ്ജ തോന്നുന്നുവെങ്കില് അത് എന്റെ തെറ്റായി
കണ്ടു മാപ്പാക്കണം
ഷെറിന് മാത്യൂസ്നിനക്ക് വേണ്ടി എന്റെ ഹൃദയം കേഴുന്നു... നിന്റെ
തുടിക്കുന്ന ഹൃദയശ്വാസവും, ഞരമ്പിലെ നിണമൊഴുക്കും ഇനിയും നിലച്ചിട്ടില്ല
എന്ന് ഞാന് വിശ്വസിക്കട്ടെ .....