Geetham 73

Deliverance is not for me in renunciation. I feel theembrace of freedom in a thousand bonds of light.

Thou ever pourest for me the flesh draught of thy wine of various colosur and fragrance, filling this earthen vessel to the brim.

My world will light its hundred different lamps with thy flame and place them before the altar of thy temple.
No, I will never shut the doors my senses. The delights of sight and hearing and touch will bear thy delight.

Yes, all my illusions will burn into illumination of joy, and all my desirse ripen into fruits of love.

ഗീതം 73

സംസാരബന്ധമറ്റതാം മുക്തിയെ
ലേശമാവശ്യമില്ലെനിക്കീ ഭുവി
ബന്ധുരാനന്ദ ബന്ധനമുക്തിയെ
ബദ്ധ കൗതുകമാസ്വദിച്ചീടാം ഞാന്‍;

വര്‍ണ്ണ സൗരഭ്യ സൗലഭ്യ പീയൂഷാല്‍
വിഷ്ടപമാമെന്‍ പാത്രം നിറച്ചഥ
വീണ്‍ടും വീണ്‍ടുമെനിക്കനുവൃത്തിയില്‍
വിഷ്ടപേശനേകീടുന്നനുക്തമായ ് ;

ദീപം കൈത്തിരി ദീപിപ്പിച്ചീടുംപോല്‍
ദിവ്യദീപ ജ്വലനത്തില്‍ നിന്നഥ
ദീപ മാലാ സഹസ്രങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തിട്ട്
ദിവ്യക്ഷേത്ര കവാടത്തില്‍ തൂക്കും ഞാന്‍ ;

ഇന്ദ്രിയ രോധ യോഗത്തില്‍ തെല്ലുമേ
ഇച്ഛയില്ലേ യെനിക്കുള്ളതല്ലത ്
ഇക്കാണും ദൃശ്യ ഗന്ധ ഗാനങ്ങളില്‍
ഈശാനമന്ത്രമായ് ഭവഃ താവുന്നു ;

ബ്രഹ്‌മാണ്ഡമാകെ സഞ്ചയിക്കുമങ്ങേ
യാമോദത്തിലാനന്ദമടയാം ഞാന്‍
മുക്തിയായെന്റെ മോഹം ജ്വലിക്കട്ടെ!
ഭക്തിയായ് പ്രേമം സാഫല്യം നേടട്ടെ!

ഈശാനമന്ത്രം = ഈശ്വരക്കുെറിച്ചുള്ള മന്ത്രം

Geetham 74

The day is no more, the shadow is upon the earth. It is time that I go to the stream to fill my pitcher.

The evening air is eager with the sad music of the water. Ah, it calls me otu into the dusk. In the lonely lane there is no passer by, the wind is up, the ripples are rampant in the river.

I know not, if I shall come back home. I know not whom I shall chance to meet. There at the fording in the little boat the unknown man plays upon his lute.

ഗീതം 74

അന്തിയാകവേ വാസരം തീരവേ
സാമ്പ്രതം നിഴല്‍ നീളുന്നു ഭൂമിയില്‍
കുംഭം പേറി ഞാനാറ്റിന്‍ കടവിലേ –
ക്കാമന്ദം നീങ്ങി നീരം നിറയ്ക്കാനായ്

വാരിധാരാ കളഗാന ധ്വാനത്തില്‍
വ്യാകുല സാന്ധ്യവാന ഗാനാമൃതം
വീഥി തന്നിലേക്കെന്നെ ക്ഷണിച്ചിതേ
വിശ്രബ്ദം യാത്രയ്ക്കായിട്ടൊരുങ്ങുന്നേന്‍

ഏകാന്ത വഴിത്താരയിലാരുമേ
ഈ രാവില്‍ ച്ചരിച്ചീടുകില്ല നിജം !
പ്രേമസ്രോതസ്സില്‍ വീചികള്‍ പൊങ്ങുന്നു,
മന്ദമാരുതന്‍ വീശുന്നു മെല്ലവേ,

എന്നു ഞാന്‍ തിരിച്ചെത്തുമോ യാത്രയില്‍
എത്ര പേരെ ഞാന്‍ കൂട്ടാളരാക്കുമോ?
എതും നിശ്ചയമില്ലാതെ ഞാനിതാ
ഏവം കുംഭം നിറപ്പാനീ സിന്ധുവില്‍
എത്തും നേരം കടവത്തെത്തോണിയില്‍
ഏകനായ് വീണമീട്ടുന്നൊരജ്ഞാതന്‍ !
………………………………….

(Yohannan.elcy@gmail.com)

Read More: https://emalayalee.com/writer/22