some clarification for Vayanakkarans comment

At The Fair/Kahlil Gibran

There came to the Fair a girl from the country-side, most comely. There was a lily and a rose in her face. There was a sunset in her hair, and dawn smiled upon her lips.

No sooner did the lovely stranger appear in their sight than the young men sought her and surrounded her. One would dance with her, and another would cut a cake in her honor. And they all desired to kiss her cheek. For after all, was it not the Fair?

But the girl was shocked and started, and she thought ill of the young men. She rebuked them, and she even struck one or two of them in the face. Then she ran away from them.

And on her way home that evening she was saying in her heart, “I am disgusted. How unmannerly and ill-bred are these men. It is beyond all patience.”

അവിടൊക്കെ തിക്കും തിരക്കുമായി 

അവളെ ചുംബിക്കാൻ മോഹമായി 

അവളാകെ ഞെട്ടി തരിച്ചുപോയി 

അവരോടവൾക്ക് ഈർഷ്യയായി 

"ഇവിടുത്തെ തരുണന്മാർ ഇങ്ങനെയോ 

ലവലേശം വിവേകം തീണ്ടിടാത്തോർ "

കദനത്താൽ തിങ്ങും ഹൃദയമോടെ 

സുന്ദരിയാളെങ്ങോ മറഞ്ഞുപോയി 

A year passed during which that very comely girl thought much of Fairs and men. Then she came again to the Fair with the lily and the rose in her face, the sunset in her hair and the smile of dawn upon her lips.

But now the young men, seeing her, turned from her. And all the day long she was unsought and alone.

And at eventide as she walked the road toward her home she cried in her heart, “I am disgusted. How unmannerly and ill- bred are these youths. It is beyond all patience.”

അവിടെങ്ങും  തിക്കും തിരക്കുമില്ല 

അവളെ ചുംബിക്കനാരുമില്ല 

അവളാകെ ഞെട്ടി തരിച്ചുപോയി 

അവരോടവൾക്ക് ഈർഷ്യയായി 

"ഇവിടുത്തെ തരുണന്മാർ ഇങ്ങനെയോ 

ലവലേശം വിവേകം തീണ്ടിടാത്തോർ "

കദനത്താൽ തിങ്ങും ഹൃദയമോടെ 

സുന്ദരിയാളെങ്ങോ മറഞ്ഞുപോയി 

മേലിൽ ഉദ്ധരിച്ച ഭാഗത്ത് നിന്നുള്ള ആശയത്തെ ഉൾക്കൊണ്ട്‌ എഴുതാനാണ് ഞാൻ ശ്രമിച്ചത്‌.  ഒരു ഭാഗത്ത് സുന്ദരിയായ യുവതി യുവാക്കളാൽ ശല്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.  അതിൽ അമർഷയായി തിരിച്ചുപോകുമ്പോൾ വളരെ ദുഖത്തോടെ ആ യുവജനങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവരുടെ സംസ്കാര ശൂന്യതെക്കുറിച്ചും പരിതപിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞ് അവൾ ഉത്സവത്തിന് വന്നപ്പോൾ പണ്ട് അവളെ ശല്യപ്പെടുത്തിയ ആരെയും അവൾ അവിടെ കണ്ടില്ല അവൾ ഏകയായി കഴിയേണ്ടി വന്നു.  പക്ഷേ അവളുടെ പരിതാപത്തിനു മാറ്റം ഇല്ലായിരുന്നു. ഇവിടെ ഞാൻ അവളുടെ സ്വഭാവത്തിന്റെ  സവിശേഷതയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് എഴുതിയത് (ഖലീൽ ജിബ്രാനും അതായിരുന്നു ഉദ്ദ്യശിച്ചിരുന്നത് എന്നുള്ള ധാരണയോടെ)  ഒരിക്കൽ ചെറുപ്പക്കാരുടെ ശല്യം സഹിക്കാതെയാണെങ്കിൽ രണ്ടാമത്തെ പ്രാവശ്യം ശല്യപ്പെടുത്താൻ ആളില്ലാത്തതുകൊണ്ട്.  താങ്കൾ പണ്ട് കമന്റ് എഴുതിയതുപോലെ പദാനുപദമായ വിവർത്തനം എത്ര ദുഷ്കരം എന്ന് താങ്കളെപ്പോലെയുള്ള ഒരു വ്യക്തിക്ക് അറിയാവുന്നതാണല്ലോ.  

By making subtle change in the first two lines of the same stanza   G. Puthenkurish has very well portrayed the thought process of the beautiful women who came to the Fair in two different occasions.  And, I agree with many people who expressed that how hard is to find out the motive of woman’s thinking.

When we are sad, they are glad,

When we are deep in sorrow, they are joys

Such a life a women leads and her sorcery still succeeds (Nizamy)