എന്റെ ഭ്രാന്തമായ എഴുത്തുകളെ
എനിക്കൊരിക്കല്
നിന്റെ പേരിട്ടു വിളിക്കണം
ചിലന്തിവല പോലെ
നെയ്തു കൂട്ടിയിട്ടും
മുരടിച്ചുപോയ ഇഷ്ടങ്ങളെല്ലാം
എഴുതിത്തീര്ത്ത്
അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോള്
നാഗങ്ങളെ പോലെ
പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന
നിന്റെ നീണ്ട മുടിയിഴകളില്
ഇണ ചേര്ന്ന് കിടക്കുന്ന
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളായി
ജഡപിടിച്ചു കിടക്കണം
അന്നാദ്യമായി എന്നില്നിന്ന്
പകര്ന്നു കിട്ടിയ ഭ്രാന്തുമായി
നീ എഴുതി തുടങ്ങണം
അങ്ങനെ അവസാനമില്ലാത്ത
എഴുത്തുകളുടെ ഭീകര ഭ്രാന്തുമായി
നിന്റെ മനസ്സിലും ചിന്തകളിലും
കുടിയേറിയ ഞാനെന്ന
അലങ്കാരമില്ലാത്ത കവിത
നീ എഴുതിക്കൂട്ടിയ വരികളിലെ
ചങ്ങല പൂട്ടില് ബന്ധിക്കപ്പെടുപോള്
എന്നെക്കുറിച്ചുള്ള
തുരുമ്പിച്ച ഓര്മ്മകള് മരിച്ചു വീഴും
പണ്ടെങ്ങോ നിന് കണ്ണുനീരാല് ചാലിച്ച
നിന്റെ ചായകൂട്ടുകൊണ്ട്
നീ വരച്ചു തീര്ത്ത ശവമഞ്ചത്തില്
മായ്ച്ചു മാറ്റപ്പെടുന്ന
അക്ഷരത്തെറ്റുകളായി
ഇനിയൊരു പുനര്ജ്ജനിയില്ലാത്തവിധം
എന്നെ നിക്ഷേപിക്കുക
ഓര്മ്മകളായി തന്നെ..
മലയാളത്തില് ടൈപ്പ് ചെയ്യാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അസഭ്യവും നിയമവിരുദ്ധവും അപകീര്ത്തികരവുമായ പരാമര്ശങ്ങള് പാടില്ല. വ്യക്തിപരമായ അധിക്ഷേപങ്ങളും
ഉണ്ടാവരുത്. അവ സൈബര് നിയമപ്രകാരം കുറ്റകരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങള് എഴുതുന്നയാളുടേത് മാത്രമാണ്. ഇ-മലയാളിയുടേതല്ല