കീറി മുഷിഞ്ഞൊരുടുവസ്ത്രം പേറി
കണ്ണുനീര് കണങ്ങള്ക്കൊണ്ടു മധു
ചുരത്തുന്ന 'മധു'..
കാടുവിട്ടു നാട്ടിലേക്കിറങ്ങി ;
വിശപ്പൊന്നകറ്റുവാന് മാത്രം...
ഉണ്ണാതെ യുറങ്ങാതെ
ഊരു വിട്ടകന്നപ്പോഴും
ഉരുവിടുന്നൊരൊറ്റ മന്ത്രം..,'ഒരു
ഉരുള ചോറ് ' ആ വഴി
വിശപ്പൊന്നകറ്റുക മാത്രം...
കിട്ടുന്നതെന്തുമേ തിന്നുവാന് നിനച്ചെ ച്ചില്
കൂനകള് പരതി നടക്കവേ..
ഒട്ടും നിനക്കാതെ ഒരു പിടി അരിയില്
നോട്ടം കിട്ടിയേ....
വിങ്ങിയും പതുങ്ങിയും കൊണ്ടാ
ഒരു പിടി അരിയെടുത്തതും
ഒട്ടിയ വയറിന്റെ വിശപ്പൊന്നകറ്റുവാന് മാത്രം !
അനവധി അക്ഷരശാലകളില് നിന്നും ;നിരവധി
അറിവു ലഭിച്ചവര് പോലും ; ആയുരാരോഗ്യ
അക്ഷര പ്രതിജ്ഞയെടുത്തവര് പോലും ;
സാക്ഷര കേരള മെന്നോതുന്നവര് പോലും..
സോദരാ...
ആ കൂട്ടരാ നിന്നെ
അടിച്ചൊതുക്കി പിടിച്ചു കെട്ടിയതും ;
അവസാനമോരു അവസരം പോലെ
അരികത്തു നിന്നു നിന് ചിത്രങ്ങളെടുത്തതും
ആഘോഷിച്ചു ആ നൃശംസത ജന്മങ്ങള് !
കലി തുള്ളുന്ന ആ പാപികള്ക്ക്
കരിങ്കല് തുറങ്കല് തന്നെ നിശ്ചയം !
കാലമെത്ര കൊഴിയുമ്പോഴും
കോലമെത്ര മാറുമ്പോഴും
നെഞ്ചേരിയിക്കുന്ന നിന്റെയീ ചിത്രം
നിത്യേനെ നെഞ്ചില് ഓതിടും വിശപ്പിന്റെ നൊമ്പരം..
വിശപ്പിനാണ് മരണത്തിനേക്കാള്
ആഴവും..., അതിദാരുണവും...