യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍, എന്നെ ഒരു മതത്തില്‍ തളച്ചിടുന്നത് അഭികാമ്യമാണോ? ഒരു പ്രത്യേക മതത്തില്‍ ജനിച്ചു പോയതു കൊണ്ടും വഭിത്ത നാമമുള്ളതു കൊണ്ടും പരമ്പരാഗതമായി ആചരിച്ചുവരുന്ന മാമൂലുകള്‍ എല്ലാമല്ലെങ്കിലും, ചിലതെല്ലാം അനുഷ്ഠിച്ചുവരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ നമുക്ക് ചുറ്റും കാണുന്ന മതലഹരി കാണുമ്പോള്‍, ഞാന്‍ ജനിച്ചുവളര്‍ന്ന സനാതന മതത്തിന്റെ അന്തഃസ്സത്തയിലേക്ക് ചൂഴ്ന്നുപോകാന്‍ പ്രേരിതനാകുന്നു. ആ ചിന്തകള്‍ തരുന്ന ഉള്‍ പ്രേരണ ക്രാന്ത ദര്‍ശിയായ ഗുരുദേവന്റെ 'മതമേതായാലും മനുഷ്യന്‍ നന്നായാല്‍ മതി' എന്ന ആത്മീയ സന്ദേശത്തില്‍ അടിയുറച്ചു വിശ്വസിക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്നു. അഭിനവ ഹിന്തുത്വ വാദത്തോട് പൊരുത്തപ്പെട്ടു പോവാന്‍ പ്രയാസം തന്നെ കാരണം സഹിഷ്ണുതയും പരസ്പര ബഹുമാനവുമാണല്ലോ അയ്യായിരം വര്‍ഷങ്ങളോളം പുരാതനമായ സനാതന ധര്‍മ്മത്തിന്റെ അടിത്തറ. കാലാലാലങ്ങില്‍ സ്ഥാന തത്വങ്ങളെ വളച്ചൊടിക്കാനും ആ അമൂല്യ വിശ്വാസ സംഹിതകളില്‍ മായം ചേര്‍ക്കാനും തുടങ്ങിയതോടെ സനാതനധര്‍മ്മത്തിനും മൂല്യച്യുതി സംഭവിച്ചു തുടങ്ങി.

വ്യത്യസ്ത മതങ്ങളില്‍ നിന്നുമുള്ള  സ്ത്രീയും പുരുഷനും സംഗമിക്കുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാവുന്നത് മനുഷ്യക്കുഞ്ഞുതന്നെ. എല്ലാവരുടേയും ധമനികളില്‍ ഒഴുകുന്നതും രക്തവര്‍ണ്ണത്തിലുള്ള ചുടുചോര തന്നെ. ജീവശാസ്ത്രം പഠിപ്പിക്കുന്നത് മനുഷ്യരെല്ലാം ഒന്നുതന്നെ എന്നല്ലേ. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ്, മതനിരപേക്ഷതയെ കുറിച്ച് എഴുതിയ ലേഖനത്തില്‍ ഞാന്‍ പ്രതിപാദിച്ചപോലെ, ആധുനിക ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക മികവിന്റെ യുഗത്തില്‍ ഒരു മനുഷ്യന്റെ കണ്ടുപിടിത്തം മറ്റൊരുത്തന് അസ്പൃശ്യമാകുമോ?  ഒരു സന്നിഗ്ധഘട്ടത്തില്‍ രക്തം, അസ്ഥിമജ്ജ എന്നിവ സ്വീകരിക്കേണ്ട ആള്‍ ദാതാവിന്റെ ജാതിയോ മതമോ നോക്കാറുണ്ടോ? കാമാര്‍ത്തനായ ഒരുവന്‍ വേശ്യാലത്തിലേക്ക് ഒരുമ്പെട്ടു പോകുമ്പോള്‍ പ്രാപിക്കുന്നവള്‍ ഏതു മതക്കാരിയാണെന്ന് തിരക്കാറുണ്ടോ? എനിക്കറിയില്ല.

ഞാന്‍ ജനിച്ചുവളര്‍ന്ന പുണ്യഭൂമിയിലാണ് ഭാരതത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും പുരതനമായ ക്രിസ്തീയ, മുഹമ്മദീയ ദേവാലയങ്ങള്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. അതേ പോലെത്തന്നെ യഹൂദര്‍ പീഡനത്തില്‍ നിന്നും മോചനം തേടി പാലായനം ചെയ്ത് രക്ഷപ്പെട്ട കുറേപേര്‍ കൊടുങ്ങല്ലൂരിലും പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിലും അഭയം തേടിയിരുന്നു. എല്ലാ ഭിന്നമതാനുയായികളേയും ഇരുകയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിച്ച്, കുറിയേറിപ്പാര്‍ക്കാനുള്ള എല്ലാ ഒത്താശകളും ചെയ്ത പൈതൃകത്തിന്റെ നാട്ടില്‍ ജനിച്ചുവളര്‍ന്നതു കൊണ്ടാവണം സഹി്ണുത ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായി മാറിയത്. സാന്ദര്‍ഭികമായി പറയട്ടെ, രണ്ട് മാസം മുമ്പ് നാട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ ഒരേ ദിവസം തന്നെ തിരുവഞ്ചിക്കുളം ക്ഷേത്രം, ചേരമാന്‍ പള്ളി, സെന്റ് തോമസ് സ്ഥാപിച്ചതെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു മാര്‍ത്തോമാപള്ളി എന്നിവ സന്ദര്‍ശിച്ചതോര്‍മ്മയിലെത്തുന്നു. മറ്റൊരു ദിവസം മട്ടാഞ്ചേരി യഹൂദപള്ളിയിലും പോകാന്‍ സാധിച്ചു.

തികഞ്ഞ വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യവും അതേ സമയം മാര്‍ഗ്ഗദര്‍ശിയും നിബന്ധനകള്‍ അടിച്ചേല്‍പിക്കാത്തതും സര്‍വ്വതന്ത്രസ്വതന്ത്രവുമായ വിശ്വാസ പ്രമാണങ്ങളില്‍ ഉറച്ചുനിന്ന്, ആവും വിധം സഹജീവികള്‍ക്കുപകാരം ചെയ്ത മനസാ വാചാ കര്‍മ്മണാ ആരേയും ദ്രോഹിക്കാതെ ജീവിതം ആസ്വദിക്കുന്നതല്ലേ അഭിലഷണീയം? മഹാകവി പാടിയപോലെ, 'ബ്രഹ്മര്‍ഷിമാര്‍ മുഖ്യനെ മുക്കുവത്തി പെറ്റോരു പുണ്യക്ഷിതി മണ്ഡലത്തില്‍ അഹോ! മനുഷ്യന് മനുഷ്യനോട് സാമിപ്യ സമ്പര്‍ക്കമലഭ്യമായ്'. മതവിദ്വേഷമല്ല, മത മൈത്രിയാണ് മാനവനിലനില്‍പിന് അന്ത്യാപേക്ഷിതം.