അറിയാതെയെങ്കിലും ജനിച്ചു പോയ്
ഈ മണ്ണില് പുലരണം
അന്ത്യത്തിന് നാള് വരെ
ഈ മരുവിലിന്നപാരയുദ്ധങ്ങള്
ശാന്തിയില്ലെങ്കിലും കണ്ണുനീരിനാല് കലങ്ങിയ
കൈത്തോടുകള് തീര്ത്തു നാം
പിറവിയില് ഞാനൊരുശാപമെങ്കിലും,
മരുവിലിനിയലയണം ഒരു തളിരിനും വേണ്ടി
സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീഷകളും
ഇല്ലാതെ വന്നിഭൂമിയില് ..
സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീഷകളും ബാക്കിയാക്കി മടങ്ങും ഒരുനാള് ....
ഒരു ചെറു തിരിപോല് കത്തിയണയും
ഒരുനാള് ഈഭുമിയില്..
ചെറു വേദനയി മാറും എന് വേര്പാട്
ചിലര്ക്കെങ്കിലും ;
കാലചക്രം ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോള്
മാറുമാ വേദന ..
ഉറ്റവരും ഉടയോരും
മറന്നിടും നിന്നെ ..
മണ്ണായി ഞാന് തീരുന്ന നാളുകള്
വരവായി സത്യത്തില്
കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളും ബന്ധങ്ങളും..
തനിയെ വന്നു ഞാന് തനിയെ പോകും
സ്വപ്നങ്ങളെ വിട ..മോഹങ്ങളേ വിട...
ഞാന് കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളും
സ്നേഹിച്ചവരും ,മണ്ണിട്ട് മൂട്ടിടും
ഒരിറ്റു കണ്ണുനീര് എനിക്കായി..
യോഗ്യനല്ല ഞാന് അവരുടെ കണ്തടങ്ങളില്
സമയം ക്രൂരമായ് നോക്കി ചിരിച്ചപ്പോള് ,
വേദന നിറഞ്ഞ ഒരു മൌനമേ ,
പകരം വയ്ക്കാന് നമുക്കുണ്ടായുള്ളൂ ...
യാത്ര പറയാനാവാതെ വാക്കുകള് മടിച്ചപ്പോള്
ഒരു നൊമ്പരമായ് അടര്ന്നു വീണ കണ്ണുനീര്ത്തുള്ളികള്,
ഹൃദയത്തിലെയ്ക്കാണോ മഴയായ് പെയ്തത് ..?
ഒരിക്കല് കൂടി തിരുഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്
അരുതേയെന്ന് ഹൃദയം കരഞ്ഞപ്പോള് ,
ഒരു ശാസനയോടെ എന്റെ പാവം ഹൃദയത്തെ
നുള്ളി നോവിച്ചതെന്തിനു വേണ്ടി ...?
സ്നേഹവും സ്വന്തവും സ്വപ്നമായി....
എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളും എന്നോടുകുടെ ..
ആറടി മണ്ണില് ഉറങ്ങാന് കാലമായി ...
ആറടി മണ്ണ് മാത്രം .